Zanafilla 4

{

 "page_id": "Zanafilla 4",
 "status": "KI",
 "note": "Bitte prüfen ob die Absätze korrekt sind."

}

⚠️ KUJDES: Ky kapitull osht tu u përkthy. Mundet me pasë gabime. ⚠️

¹ Adami flejti me grun e vet Evën edhe ajo mbeti shtatzanë. Kur e lindi Kainin, ajo tha: „Me ndihmën e Jehovajt kom lind nji djal.“ ² Ma vonë lindi prap edhe e pati edhe nji djal tjetër, vllavin e Kainit, Abelin.

Abeli u bo bari i dhenve, kurse Kaini u bo bujk, punojke token. ³ Nji ditë Kaini ja qiti Jehovajt si dhuratë pak prej frytit t’tokës. ⁴ Edhe Abeli ja qiti disa prej qengjave t’parë t’kopesë, bashkë me dhjamin e tyne. Jehovaj e pa me qef Abelin edhe dhuratën e tij. ⁵ Po Kainin edhe dhuratën e tij s’e pa me qef. Atëherë Kaini u inatos shum edhe u deshpru. ⁶ Jehovaj i tha Kainit: „Pse u bane kaq nervoz, pse t’ra kaq mërzija? ⁷ Nëse bon të mirë, a s’ka me t’pranu Zoti? Po nëse s’bon të mirë, gjyna s’po t’rri përpara derës tue prit me t’kap. Ajo don me t’sundu, po ti duhesh me e majt nën kontroll.“

⁸ Masanej Kaini i tha vllaut të vet, Abelit: „Hajde po dalim në arë.“ Kur ishin n’arë, Kaini iu turr vllaut të vet, Abelit, edhe e myti. ⁹ Ma vonë Jehovaj i tha Kainit: „Ku osht vllau yt, Abeli?“ Ai tha: „S’e di. A mos jon unë roja e vllaut tem?“ ¹⁰ Atëherë Zoti i tha: „Qka ke bo kshtu? Nin! Gjaku i vllaut tand po britë prej tokës te unë. ¹¹ Tash ti je i mallkum, po t’largoj prej tokës që ka hap gojën me e pi gjakun e vllaut tand që e derdhe me dorën tande. ¹² Kur ta punosh token, ajo s’ka me t’dhon mo fryt si duhet. Ke me u endë si i ikshëm e si i huj nëpër tokë.“ ¹³ Kaini i tha Jehovajt: „Dënimi që po ma jep osht shumë i randë, s’po muj me e përballu. ¹⁴ Po më qet sot prej ksaj toke, edhe s’ka me m’pa ma as ti. Kam me u endë si i ikshëm nëpër tokë, edhe kush t’m’gjen ka me m’mbyt.“ ¹⁵ Jehovaj i tha: „Jo kshtu. Kush e mbyt Kainin, për at njeri ka me u marrë hak shtat herë.“ Edhe Jehovaj ia vnoi Kainit nji shenjë, që kush e sheh mos me e mbyt.

¹⁶ Atëherë Kaini doli prej pranisë së Jehovajt edhe shkoi me jetu n’anën e lindjes t’Edenit, n’venin e mërgimit.

¹⁷ Masanej Kaini flejti me grun e vet, edhe ajo mbeti shtatzanë e lindi Henokin. Kaini filloi me ndërtu nji qytet edhe qytetit ia vnoi emnin Henok, si emnin e djalit të vet. ¹⁸ Henoku e pati djal Iradin. Iradi e pati djal Mehujaelin. Mehujaeli e pati djal Metushaelin. Metushaeli e pati djal Lamekun.

¹⁹ Lameku mori dy gra. Njonës i thojshin Ada, tjetres Zila. ²⁰ Ada lindi Jabalin. Ai ish i pari prej atyne që jetojnë nper çadra edhe rritin bagëti. ²¹ Vllai i tij quhej Jubal. Ai ish i pari prej atyne që luejnë vegla t’tingullit, si harpë e fyell. ²² Edhe Zila lindi nji djal, Tubal-Kainin, që punojke si smidh e i bonte krejt far veglash prej bakrit edhe hekuri. Motra e Tubal-Kainit quhej Naama.

²³ Lameku i tha dy grave të veta, Adës edhe Zilës: „Ninma fjalën, ju gra t’Lamekut, ninma qka po ju thom: Nji burr e kom myt se m’ka plagos, po, nji djal të ri se m’ka ra me grusht.

²⁴ Nëse për Kainin merret hak shtat herë, atëherë për Lamekun shtatëdheteshtatë herë.“

²⁵ Adami prap flejti me grun e vet edhe ajo lindi nji djal. Ajo i vnoi emnin Set, se tha: „Zoti m’ka dhon nji farë tjetër n’vend t’Abelit, se Kaini e ka myt.“ ²⁶ Edhe Setit i lindi nji djal, e ai i vnoi emnin Enosh. Në at kohë njerzt fillun me thirr emnin e Jehovajt.