Luka 9: Unterschied zwischen den Versionen
(Erst. und Quver. Luk 9 1-62) |
(Status zu KI und Hinweis hinzugefügt) |
||
| (3 dazwischenliegende Versionen von 2 Benutzern werden nicht angezeigt) | |||
| Zeile 1: | Zeile 1: | ||
<sup>1</sup> | {{Textstatus | ||
<sup>2</sup> | | Status = KI | ||
<sup>3</sup> | | Notiz = | ||
<sup>4</sup> | }} | ||
<sup>5</sup> | ⚠️ KUJDES: Ky kapitull osht tu u përkthy. Mundet me pasë gabime. ⚠️ | ||
<sup>6</sup><br> | <br><br> | ||
<sup>7</sup> | <sup>1</sup> Atëher ai i thirri t’Dymbëdhjetit bashkë e u dha fuqi e autoritet mbi krejt shpirtnat e këqij, edhe fuqi me i shëru sëmundjet. <sup>2</sup> I çoi me prediku mbretninë e Zotit edhe me i bo t’shëndoshë t’sëmurët. <sup>3</sup> „Mos merrni kurgjo për rrugë“, u tha ai, „as shkop, as torbë ushqimi, as bukë, as pare, e as ni rrobë ma shumë. <sup>4</sup> Ku do që hyni n’ni shpi, aty rrini, edhe prej aty nisuni prap. <sup>5</sup> E ku s’ju pranojnë, tu dalë prej atij qyteti, shkundni pluhnin prej kamve si paralajmërim për banorët.“ <sup>6</sup> Ata u nisën e shkojshin katun më katun, e kudo e shpallshin lajmin e mirë edhe i shërojshin t’sëmurët. | ||
<sup>8</sup> | <br> | ||
<sup>9</sup><br> | <sup>7</sup> Krejt kjo i ra n’vesh edhe Herodit, sundimtarit t’asaj krahine, e ai u hutua, se disa thojshin që Gjoni osht çu prej t’vdekunve, <sup>8</sup> tjerë thojshin që Elịa osht paraqit, e tjerë thojshin që u çu nji profet i vjetër. <sup>9</sup> Herodi tha: „Gjonin unë ja kom pre kokën. Po kush osht ky, për të cilin po i ni krejt kto?“ E donte patjetër me e pa. | ||
<sup>10</sup> | <br> | ||
<sup>11</sup> | <sup>10</sup> Kur u kthyn apostujt, i tregun Jezusit krejt qka kishin bo. Masanej i mori me vete e u tërhoqën n’anë te qyteti Bethsaida, me kon veç. <sup>11</sup> Po turmat e morën vesh e shkun mrapa tij. Ai i priti mirë, u foli për mbretninë e Zotit, edhe i shërojke t’sëmurët. <sup>12</sup> Kur dita nisi me perëndu, t’Dymbëdhjetit erdhën e i thanë: „Nisi njerzt me u shpërnda, se le t’shkojnë n’katunet rreth e rrotull e n’fshat me gjet vend me flejt e me gjet ushqim, se këtu jemi n’vend t’vetmuem.“ <sup>13</sup> Ai u tha: „Jepni ju me hanger.“ Ata thanë: „Na kemi veç pesë bukë e dy peshq. Veç nëse po shkojmë vet me ble ushqim për krejt.“ <sup>14</sup> Se ishin rreth 5000 burra. Ai u tha nxansave: „Boni me u ul n’grupe, ka rreth 50.“ <sup>15</sup> Ata e banë, e krejt u ulën. <sup>16</sup> Ai i mori pesë bukët e dy peshqit, e ngriti shikimin n’qiell e i bekoi. Pastaj i theu bukët e ua dha nxansave, që me ua dhanë njerëzve. <sup>17</sup> Krejt hëngrën e u ngopën. Copat që teprun i mledhën, e u mushën dymbëdhjet shporta. | ||
<sup>12</sup> | <br> | ||
<sup>13</sup> | <sup>18</sup> Ma vonë, kur ai u lutke vet, nxansat i erdhën afër, e ai i pyt: „Kush po thonë njerzt që jom unë?“ <sup>19</sup> Ata thanë: „Disa: Gjoni Pagëzuesi. Po tjerë thonë: Elịa. E tjerë: u çu nji profet i vjetër.“ <sup>20</sup> Ai i pyt: „Po ju, kush po thoni që jom unë?“ Pjetri u përgjigj: „Ti je Krishti i Zotit.“ <sup>21</sup> Pastaj ai ua preu shkurt e ua ndaloi me ia thanë kërkujt. <sup>22</sup> Edhe tha: „Biri i Njeriut duhet me hek shumë, ka me u refuzu prej pleqve, kryepriftave e shkrimtarëve, ka me u vra, edhe ditën e tretë ka me u çu prej t’vdekunve.“ | ||
<sup>14</sup> | <br> | ||
<sup>15</sup> | <sup>23</sup> Pastaj u tha krejtve: „Kush don me kon mrapa meje, duhet me e mohu veten, çdo ditë me e marrë shtyllën e mundimit, e me m’ndjek pa u nal. <sup>24</sup> Se kush don me e shpëtu jetën e vet, ka me e hup, po kush e hup jetën e vet për shkak temin, ai ka me e shpëtu. <sup>25</sup> Qka i vlen njeriut me fitu krejt botën, e me u hup vet ose me u shkatrru? <sup>26</sup> Se kush turpnohet prej meje e prej fjalëve të mia, edhe Biri i Njeriut ka me u turpnu prej tij, kur ka me ardh n’lavdinë e vet, edhe n’lavdinë e Babës, edhe t’engjëjve t’shënt. <sup>27</sup> Po po ju thom të vërtetën: disa prej këtyne që po rrijnë këtu s’kan me vdek pa e pa mbretninë e Zotit.“ | ||
<sup>16</sup> | <br> | ||
<sup>17</sup><br> | <sup>28</sup> Rreth tet ditë masi i tha këto, ai i mori me vete Pjetrin, Johạnnesin e Jakobin, e u ngjit n’ni mal me u lut. <sup>29</sup> Tu u lut, pamja e fytyrës iu ndrru, e rrobat iu banë t’bardha që shndritshin. <sup>30</sup> N’at çast u shfaqën dy burra tu fol me të: Mosiu edhe Elịa. <sup>31</sup> U dukën n’lavdi e po folshin për largimin e tij, që ka me u kry n’Jerusalem. <sup>32</sup> Pjetri edhe ata tjerët i kishte marrë gjumi, po kur u çuan mirë, e panë lavdinë e tij edhe dy burrat që rrishin me të. <sup>33</sup> Kur ata dy po dojshin me u nda prej tij, Pjetri i tha Jezusit: „Mësues, sa mirë që jemi këtu! Hajde me ngrit tri çadra: nji për ty, nji për Mosin, e nji për Elịan.“ Ai s’e dijke qka po folke. <sup>34</sup> Derisa po i thojke këto, u bo nji re e i mbuloi. Kur reja i përfshiu, ata u friksun. <sup>35</sup> Atëher erdh nji za prej resë: „Ky osht Biri jem, i zgjedhuni. Ndigjoni atij!“ <sup>36</sup> Kur foli ai za, Jezusi u pa prap veç. Nxansat e majtën për vete, e n’at kohë s’i thanë kërkujt qka kishin pa. | ||
<sup>18</sup> | <br> | ||
<sup>19</sup> | <sup>37</sup> Ditën tjetër zbritën prej malit, e nji turmë e madhe i doli Jezusit përpara. <sup>38</sup> Nji burrë prej turmës bërtiti: „Mësues, t’lutna, kqyre djalin tem, se e kom veç kët! <sup>39</sup> Nji shpirt i keq e kap, ai papritmas bërtet, e qet n’kriza, i del shkumë prej goje. E lëndon, e s’e lëshon lehtë. <sup>40</sup> I luta nxansat e tu me e nxjerr, po s’mujtën.“ <sup>41</sup> Jezusi tha: „O gjeneratë pa besim e e prishun! Sa gjatë ka me m’duhet me nejt me ju e me ju duru? Sille djalin këtu.“ <sup>42</sup> Edhe kur djali u afru, shpirt i keq e rrxoi për tokë e e mundojke me kriza t’randa. Po Jezusi e qortoi shpirtin e keq, e shëroi djalin, e ja ktheu babës së vet. <sup>43</sup> Krejt u çuditën për fuqinë e madhe të Zotit. | ||
<sup>20</sup> | <br> | ||
<sup>21</sup> | Derisa njerzt po çuditshin për krejt qka po bënte, ai u tha nxansave të vet: <sup>44</sup> „Ndigjoni mirë e majini n’mend këto fjalë, se Biri i Njeriut ka me u tradhtu n’dorë t’njerëzve.“ <sup>45</sup> Po ata s’e kuptun qka po thojke. U rrike e msheftë për ta, që mos me e kuptu, e s’guxojshin as me e vetë. | ||
<sup>22</sup><br> | <br> | ||
<sup>23</sup> | <sup>46</sup> Masanej fillun me u grind kush prej tyne osht ma i madhi. <sup>47</sup> Jezusi e dijke qka po mendojshin n’zemër, e mori nji fmi e e qiti n’krah të vet, <sup>48</sup> e tha: „Kush e pranon këtë fmi n’emnin tem, m’pranon edhe mu. E kush m’pranon mu, e pranon edhe Atë që m’ka çu. Se ai që sillet ma i përvulun n’mes juve, ai osht i madh.“ | ||
<sup>24</sup> | <br> | ||
<sup>25</sup> | <sup>49</sup> Johạnnesi tha: „Mësues, na e pamë nji njeri tu e përdor emnin tand me i nxjerr shpirtnat e këqij. Na u munum me e nal, se s’po t’ndjek me neve.“ <sup>50</sup> Jezusi u tha: „Mos e nalni, se kush s’osht kundër jush, osht për ju.“ | ||
<sup>26</sup> | <br> | ||
<sup>27</sup><br> | <sup>51</sup> Kur u afrun ditët e ngjitjes së tij n’qiell, ai u vendos fort me shku n’Jerusalem. <sup>52</sup> I çoi disa lajmëtarë përpara, e ata shkun n’ni katun samaritan me ja përgatit vendin. <sup>53</sup> Po ata s’e pranuan, se ai ishte nis me shku n’Jerusalem. <sup>54</sup> Kur e panë këtë nxansat Jakobi e Johạnnesi, thanë: „Zot, a don me thirr zjarr prej qiellit me i zhduk?“ <sup>55</sup> Po ai u kthy e i qortoi. <sup>56</sup> Masanej shkun n’ni katun tjetër. | ||
<sup>28</sup> | <br> | ||
<sup>29</sup> | <sup>57</sup> Tu ec rrugës, dikush i tha: „Unë t’ndjek kudo që shkon.“ <sup>58</sup> Jezusi i tha: „Dhelprat i kanë strofullat e veta, edhe zogjt e qiellit i kanë fole, po Biri i Njeriut s’ka ku me e ul kryet.“ <sup>59</sup> Nji tjetri i tha: „Eja mrapa meje!“ Ai i tha: „Zot, m’lejo ma parë me shku me varros babën tem.“ <sup>60</sup> Jezusi i tha: „Lëri t’vdekunët me i varros t’vdekunët e vet, po ti shko e shpalle mbretninë e Zotit kudo.“ <sup>61</sup> Nji tjetër tha: „Ka me t’ndjek, Zot, po m’lejo ma parë me i përshëndet ata t’shpisë.“ <sup>62</sup> Jezusi i tha: „Askush që e vnon dorën n’parmend e kqyr mbrapa, s’osht i zoti për mbretninë e Zotit.“ | ||
<sup>30</sup> | |||
<sup>31</sup> | |||
<sup>32</sup> | |||
<sup>33</sup> | |||
<sup>34</sup> | |||
<sup>35</sup> | |||
<sup>36</sup><br> | |||
<sup>37</sup> | |||
<sup>38</sup> | |||
<sup>39</sup> | |||
<sup>40</sup> | |||
<sup>41</sup> | |||
<sup>42</sup> | |||
<sup>43</sup><br> | |||
<sup>44</sup> | |||
<sup>45</sup><br> | |||
<sup>46</sup> | |||
<sup>47</sup> | |||
<sup>48</sup><br> | |||
<sup>49</sup> | |||
<sup>50</sup><br> | |||
<sup>51</sup> | |||
<sup>52</sup> | |||
<sup>53</sup> | |||
<sup>54</sup> | |||
<sup>55</sup> | |||
<sup>56</sup><br> | |||
<sup>57</sup> | |||
<sup>58</sup> | |||
<sup>59</sup> | |||
<sup>60</sup> | |||
<sup>61</sup> | |||
<sup>62</sup> | |||
{{Querverweise-Metadaten | {{Querverweise-Metadaten | ||
Aktuelle Version vom 14. Dezember 2025, 11:24 Uhr
⚠️ KUJDES: Ky kapitull osht tu u përkthy. Mundet me pasë gabime. ⚠️
1 Atëher ai i thirri t’Dymbëdhjetit bashkë e u dha fuqi e autoritet mbi krejt shpirtnat e këqij, edhe fuqi me i shëru sëmundjet. 2 I çoi me prediku mbretninë e Zotit edhe me i bo t’shëndoshë t’sëmurët. 3 „Mos merrni kurgjo për rrugë“, u tha ai, „as shkop, as torbë ushqimi, as bukë, as pare, e as ni rrobë ma shumë. 4 Ku do që hyni n’ni shpi, aty rrini, edhe prej aty nisuni prap. 5 E ku s’ju pranojnë, tu dalë prej atij qyteti, shkundni pluhnin prej kamve si paralajmërim për banorët.“ 6 Ata u nisën e shkojshin katun më katun, e kudo e shpallshin lajmin e mirë edhe i shërojshin t’sëmurët.
7 Krejt kjo i ra n’vesh edhe Herodit, sundimtarit t’asaj krahine, e ai u hutua, se disa thojshin që Gjoni osht çu prej t’vdekunve, 8 tjerë thojshin që Elịa osht paraqit, e tjerë thojshin që u çu nji profet i vjetër. 9 Herodi tha: „Gjonin unë ja kom pre kokën. Po kush osht ky, për të cilin po i ni krejt kto?“ E donte patjetër me e pa.
10 Kur u kthyn apostujt, i tregun Jezusit krejt qka kishin bo. Masanej i mori me vete e u tërhoqën n’anë te qyteti Bethsaida, me kon veç. 11 Po turmat e morën vesh e shkun mrapa tij. Ai i priti mirë, u foli për mbretninë e Zotit, edhe i shërojke t’sëmurët. 12 Kur dita nisi me perëndu, t’Dymbëdhjetit erdhën e i thanë: „Nisi njerzt me u shpërnda, se le t’shkojnë n’katunet rreth e rrotull e n’fshat me gjet vend me flejt e me gjet ushqim, se këtu jemi n’vend t’vetmuem.“ 13 Ai u tha: „Jepni ju me hanger.“ Ata thanë: „Na kemi veç pesë bukë e dy peshq. Veç nëse po shkojmë vet me ble ushqim për krejt.“ 14 Se ishin rreth 5000 burra. Ai u tha nxansave: „Boni me u ul n’grupe, ka rreth 50.“ 15 Ata e banë, e krejt u ulën. 16 Ai i mori pesë bukët e dy peshqit, e ngriti shikimin n’qiell e i bekoi. Pastaj i theu bukët e ua dha nxansave, që me ua dhanë njerëzve. 17 Krejt hëngrën e u ngopën. Copat që teprun i mledhën, e u mushën dymbëdhjet shporta.
18 Ma vonë, kur ai u lutke vet, nxansat i erdhën afër, e ai i pyt: „Kush po thonë njerzt që jom unë?“ 19 Ata thanë: „Disa: Gjoni Pagëzuesi. Po tjerë thonë: Elịa. E tjerë: u çu nji profet i vjetër.“ 20 Ai i pyt: „Po ju, kush po thoni që jom unë?“ Pjetri u përgjigj: „Ti je Krishti i Zotit.“ 21 Pastaj ai ua preu shkurt e ua ndaloi me ia thanë kërkujt. 22 Edhe tha: „Biri i Njeriut duhet me hek shumë, ka me u refuzu prej pleqve, kryepriftave e shkrimtarëve, ka me u vra, edhe ditën e tretë ka me u çu prej t’vdekunve.“
23 Pastaj u tha krejtve: „Kush don me kon mrapa meje, duhet me e mohu veten, çdo ditë me e marrë shtyllën e mundimit, e me m’ndjek pa u nal. 24 Se kush don me e shpëtu jetën e vet, ka me e hup, po kush e hup jetën e vet për shkak temin, ai ka me e shpëtu. 25 Qka i vlen njeriut me fitu krejt botën, e me u hup vet ose me u shkatrru? 26 Se kush turpnohet prej meje e prej fjalëve të mia, edhe Biri i Njeriut ka me u turpnu prej tij, kur ka me ardh n’lavdinë e vet, edhe n’lavdinë e Babës, edhe t’engjëjve t’shënt. 27 Po po ju thom të vërtetën: disa prej këtyne që po rrijnë këtu s’kan me vdek pa e pa mbretninë e Zotit.“
28 Rreth tet ditë masi i tha këto, ai i mori me vete Pjetrin, Johạnnesin e Jakobin, e u ngjit n’ni mal me u lut. 29 Tu u lut, pamja e fytyrës iu ndrru, e rrobat iu banë t’bardha që shndritshin. 30 N’at çast u shfaqën dy burra tu fol me të: Mosiu edhe Elịa. 31 U dukën n’lavdi e po folshin për largimin e tij, që ka me u kry n’Jerusalem. 32 Pjetri edhe ata tjerët i kishte marrë gjumi, po kur u çuan mirë, e panë lavdinë e tij edhe dy burrat që rrishin me të. 33 Kur ata dy po dojshin me u nda prej tij, Pjetri i tha Jezusit: „Mësues, sa mirë që jemi këtu! Hajde me ngrit tri çadra: nji për ty, nji për Mosin, e nji për Elịan.“ Ai s’e dijke qka po folke. 34 Derisa po i thojke këto, u bo nji re e i mbuloi. Kur reja i përfshiu, ata u friksun. 35 Atëher erdh nji za prej resë: „Ky osht Biri jem, i zgjedhuni. Ndigjoni atij!“ 36 Kur foli ai za, Jezusi u pa prap veç. Nxansat e majtën për vete, e n’at kohë s’i thanë kërkujt qka kishin pa.
37 Ditën tjetër zbritën prej malit, e nji turmë e madhe i doli Jezusit përpara. 38 Nji burrë prej turmës bërtiti: „Mësues, t’lutna, kqyre djalin tem, se e kom veç kët! 39 Nji shpirt i keq e kap, ai papritmas bërtet, e qet n’kriza, i del shkumë prej goje. E lëndon, e s’e lëshon lehtë. 40 I luta nxansat e tu me e nxjerr, po s’mujtën.“ 41 Jezusi tha: „O gjeneratë pa besim e e prishun! Sa gjatë ka me m’duhet me nejt me ju e me ju duru? Sille djalin këtu.“ 42 Edhe kur djali u afru, shpirt i keq e rrxoi për tokë e e mundojke me kriza t’randa. Po Jezusi e qortoi shpirtin e keq, e shëroi djalin, e ja ktheu babës së vet. 43 Krejt u çuditën për fuqinë e madhe të Zotit.
Derisa njerzt po çuditshin për krejt qka po bënte, ai u tha nxansave të vet: 44 „Ndigjoni mirë e majini n’mend këto fjalë, se Biri i Njeriut ka me u tradhtu n’dorë t’njerëzve.“ 45 Po ata s’e kuptun qka po thojke. U rrike e msheftë për ta, që mos me e kuptu, e s’guxojshin as me e vetë.
46 Masanej fillun me u grind kush prej tyne osht ma i madhi. 47 Jezusi e dijke qka po mendojshin n’zemër, e mori nji fmi e e qiti n’krah të vet, 48 e tha: „Kush e pranon këtë fmi n’emnin tem, m’pranon edhe mu. E kush m’pranon mu, e pranon edhe Atë që m’ka çu. Se ai që sillet ma i përvulun n’mes juve, ai osht i madh.“
49 Johạnnesi tha: „Mësues, na e pamë nji njeri tu e përdor emnin tand me i nxjerr shpirtnat e këqij. Na u munum me e nal, se s’po t’ndjek me neve.“ 50 Jezusi u tha: „Mos e nalni, se kush s’osht kundër jush, osht për ju.“
51 Kur u afrun ditët e ngjitjes së tij n’qiell, ai u vendos fort me shku n’Jerusalem. 52 I çoi disa lajmëtarë përpara, e ata shkun n’ni katun samaritan me ja përgatit vendin. 53 Po ata s’e pranuan, se ai ishte nis me shku n’Jerusalem. 54 Kur e panë këtë nxansat Jakobi e Johạnnesi, thanë: „Zot, a don me thirr zjarr prej qiellit me i zhduk?“ 55 Po ai u kthy e i qortoi. 56 Masanej shkun n’ni katun tjetër.
57 Tu ec rrugës, dikush i tha: „Unë t’ndjek kudo që shkon.“ 58 Jezusi i tha: „Dhelprat i kanë strofullat e veta, edhe zogjt e qiellit i kanë fole, po Biri i Njeriut s’ka ku me e ul kryet.“ 59 Nji tjetri i tha: „Eja mrapa meje!“ Ai i tha: „Zot, m’lejo ma parë me shku me varros babën tem.“ 60 Jezusi i tha: „Lëri t’vdekunët me i varros t’vdekunët e vet, po ti shko e shpalle mbretninë e Zotit kudo.“ 61 Nji tjetër tha: „Ka me t’ndjek, Zot, po m’lejo ma parë me i përshëndet ata t’shpisë.“ 62 Jezusi i tha: „Askush që e vnon dorën n’parmend e kqyr mbrapa, s’osht i zoti për mbretninë e Zotit.“