Marku 6: Unterschied zwischen den Versionen
(KI Übersetzung) |
(Update Quver. Mar. 6 1-56) |
||
| Zeile 21: | Zeile 21: | ||
<sup>53</sup> Masanej, kur kaluen detin, arritën në krahinën e Genesaretit edhe u ndalën aty. <sup>54</sup> Kur zbritën prej barkës, njerzt e njohën menjiherë. <sup>55</sup> Ata vrapuen nëpër krejt atë krahinë edhe nisën me i sjellë t’smutit, tu i çu n’shtrat, te vendi ku dëgjojshin se osht ai. <sup>56</sup> Edhe ku do qe hynte, n’fshat, n’qytet a n’fshata t’hapta, i qitshin t’smutit n’pazar. E po e lypnin me t’madhe veç me ja prek cepin e levritit të tij, edhe krejt ata qe e preknin u bajshin shnosh. | <sup>53</sup> Masanej, kur kaluen detin, arritën në krahinën e Genesaretit edhe u ndalën aty. <sup>54</sup> Kur zbritën prej barkës, njerzt e njohën menjiherë. <sup>55</sup> Ata vrapuen nëpër krejt atë krahinë edhe nisën me i sjellë t’smutit, tu i çu n’shtrat, te vendi ku dëgjojshin se osht ai. <sup>56</sup> Edhe ku do qe hynte, n’fshat, n’qytet a n’fshata t’hapta, i qitshin t’smutit n’pazar. E po e lypnin me t’madhe veç me ja prek cepin e levritit të tij, edhe krejt ata qe e preknin u bajshin shnosh. | ||
{{Querverweise-Metadaten | |||
| v1 = Luk 4:16 | |||
| v2 = Joh 6:42; 7:15 | |||
| v3 = Jes 53:2 | |||
| v3 = Joh 6:42 | |||
| v3 = Gal 1:19 | |||
| v3 = Mar 3:31 | |||
| v4 = Jer 11:21; Luk 4:24; Joh 4:44 | |||
| v6 = Luk 13:22 | |||
| v7 = Luk 10:1 | |||
| v11 = Luk 10:10, 11; Apg 13:50, 51 | |||
| v12 = Luk 9:6; Apg 2:38; 3:19 | |||
| v13 = Luk 10:17 | |||
| v14 = Luk 3:1 | |||
| v15 = Mat 16:14; Mar 8:28 | |||
| v17 = Luk 3:19, 20 | |||
| v18 = 3Mo 18:16; 20:21 | |||
| v20 = Mat 11:11; 21:26 | |||
| v21 = 1Mo 40:20-22 | |||
| v31 = Mar 3:20 | |||
| v31 = Mat 11:29 | |||
| v34 = Heb 4:15 | |||
| v34 = 4Mo 27:16, 17; 1Kö 22:17; Jes 53:6; Hes 34:5, 8; Mat 9:36 | |||
| v34 = Jes 61:1 | |||
| v37 = 2Kö 4:42-44; Mat 15:33 | |||
| v41 = Mar 8:6; Luk 24:30; Apg 27:35 | |||
| v46 = Mat 6:6; Mar 1:35; Luk 6:12 | |||
| v49 = Luk 24:37 | |||
| v51 = Mat 8:26, 27 | |||
| v56 = 4Mo 15:38, 39; Mat 9:20; Mar 5:25-28; Luk 8:43, 44; Apg 19:11, 12 | |||
}} | |||
Version vom 2. Dezember 2025, 14:06 Uhr
⚠️ KUJDES: Ky kapitull osht tu u përkthy. Mundet me pasë gabime. ⚠️
1 Prej aty u nis Jezusi e shkoi n’vendin e vet, n’krahinën e vet, edhe nxonsat e tij shkun mas tij. 2 N’sabat filloj me msu n’sinagogë, edhe shumë prej atyne qe e nigjojshin u çuditshin edhe thojshin: “Prej kah i ka ky krejt kto sende? Qysh po del që ky me pas kaq men e urtësi? Edhe qysh po bon ky punë kaq t’forta?” 3 “A s’osht ky marangoz, djali i Marís, edhe vllai i Jakovit, Jozefit, Judës edhe Simonit? Edhe motrat e tij a s’jon ktu me na?” Edhe kështu u pengun n’të, s’e pranonin. 4 Po Jezusi ju tha: “Pejgamberi nderohet gjithkun, veç jo n’venin e vet, as te t’afërmit e vet, as n’shpin e vet.” 5 Për ket arsye, aty s’mujti me bo kurrfar pune t’mdhaja, veç vuni duert përmi do t’smut edhe i shnoj. 6 Ai u çudit me mosbesimin e tyne. Masanej eci tu i ra fshatrave përreth edhe po i msu njerzt.
7 Atëherë i thirri te vetja dymdhetë apostujt, i nisi me nga dy, edhe ju dha fuqi me i qit përjashta frymët e kqia. 8 Ju dha porosi me mos marrë kurgjo për rrugë, as bukë, as thes, as pare n’rryp, veç nji shkop. 9 Me pas sandale n’kamë, po mos me marrë levrit t’dyt përmi. 10 Pastaj ju tha: “Ku t’hyni n’ndonji shpi, rrin aty, deri sa t’dilni prej asaj ane. 11 E nese nuk ju presin mirë dikun, as nuk ju ngjojn, kur t’dilni prej atij veni, tunden pluhnin prej kambëve si sihariq për ta, si me ju thanë qe s’kan pranu.” 12 Ata u nisën, edhe po i thirrshin njerzt me ra pishmon. 13 Qitshin shum dreqna jasht, e lyenin shum t’smut me vaj edhe i shnoshnin.
14 Edhe te Mbreti Herod shkoi fjala, se emni i Jezusit u ba i njofshëm, edhe njerzt thojshin: “Gjoni Pagëzori u çu prej t’vdekunve, prandaj po munet me bo mrekulli t’tilla.” 15 Tjerët thojshin: “Jo, ky osht Elija.” Tjerët prap thojshin: “Osht si ni pejgamber, si pejgamberat e vjetër.” 16 Kur e ndëgjoi Herodi, tha: “Ky osht Gjoni, të cilit une ja preva kryt. Ai u çu prej t’vdekunve.” 17 Se vet Herodi e kish kap Gjonin, e kish lidh edhe e kish qit n’burg, për shkak t’Herodias, grusë së vllait të vet Filipit, se Herodi e kish marrë për grue. 18 Edhe Gjoni i kish thanë vazhdimisht: “S’osht e leju me ligj me e pas grun e vllait tan.” 19 Për ket shkak Herodias e urrejke Gjonin, dojke me e myt, po s’mujke. 20 Se Herodi i frigohej Gjonit, e e dinte qe osht njeri i drejtë edhe i shenjtë, prandaj edhe e ruajke. Sa herë qe e nigjonte, metke pishman e i ngatrrohej mendja, po prap i pelqente me e nigju.
21 Po erdh dita e ditëlindjes së Herodit. Ai bani nji darkë t’madhe për pari të vet, për komandantat e ushtrisë edhe për burrat ma t’nderum të Galilesë. 22 Hyni bija e Herodias edhe vallzoi, edhe i pelqeu shum Herodit edhe mysafirve me te. Atëherë mbreti i tha çikës: “Kërko qka t’dush prej meje, ka me ta dhon.” 23 Madje u betue: “Qka do që të lypish, kom me ta dhon, deri gjysmën e mbretnisë teme.” 24 Çika doli jasht e e pyeti nanën e vet: “Qka me lyp?” Ajo i tha: “Kryet e Gjon Pagëzorit.” 25 Çika u kthy menjëherë te mbreti, e i tha: “Du qe tash për tash me ma dhon n’nji pjatë kryn e Gjon Pagëzorit.” 26 Mbreti u mërzit shum, po pse u kish dhanë betën, edhe pse ishin mysafirët aty, s’deshti me ja prish fjalën. 27 Menjiherë dërgoi nji roje, me urdhër me ja pru kryn e Gjonit. Roja shkoi n’burg, ia preu kryn Gjonit, 28 e solli kryn n’nji pjatë, ia dha çikës, e çika ja dha nanës së vet. 29 Kur e ndëgjuan nxonsat e Gjonit, erdhën, e morën trupin e tij edhe e varrosën n’vorr.
30 Apostujt u mblodhën rreth Jezusit edhe i tregun krejt çka kishin bo e çka kishin msu tjerve. 31 Se kaq shum njerz po vinin e po shkojshin, sa as kohë me hangër nuk kishin. Atëherë ai u tha: “Ejj, ejani veç ju njiherë me mu n’nji ven të vetmum, edhe pushoni pak.” 32 Ata hypen n’barkë e shkuen n’nji vend t’vetmum, me met veç për veti. 33 Po njerzt i panë tu u nisë, edhe shumë tjerë u lajmrun. Ata vrapuen në kem prej krejt qyteteve e dolën përpara se me mrri Jezusi me ta. 34 Kur doli Jezusi prej barkës, e pa nji turmë të madhe e i erdhi shumë keq për ta, se po i ngjajshin deleve pa bari. Edhe filloj me ju msu shum sende.
35 Vec se u bo mramje, nxonsat i erdhën e i thanë: “Ky vend osht ven i shkret, edhe veç qe osht bo shumë vonë. 36 Lshoji njerzt, me shku n’fusha e n’fshatra rreth e rrotull, me ble diqka me hangër.” 37 Po ai ju tha: “Jepni ju me hangër.” Ata i thanë: “A me shku me ble buk me dyqind denarë, e me ju dhon me hangër?!” 38 Ai i pyeti: “Sa bukë keni? Shkoni shikoni.” Ata shkuen, e kur u kthyën, i thanë: “Pesë, edhe dy peshq.” 39 Atëherë ai ju dha porosi me u ul njerzt grupe-grupe n’barin e gjelbër. 40 Ata u ulën n’grupe prej njiqind vetash ose pesëdhjetë vetash. 41 Jezusi i mori pesë bukët edhe dy peshqt, kqyri kah qielli e luti Zotin. E theu bukën, edhe ja dha nxonsave me ja shpërnda njerzve. Edhe dy peshqt i ndau mes krejtve. 42 Krejt hëngrën e u nginën. 43 Masanej i mblodhën thërrimet qe metën prej bukës edhe i mbushën dymdhetë shporta, pa i llogarit peshqt. 44 Veç burrat qe hëngrën bukë ishin rreth pesmijë veta.
45 Menjiherë mas ksaj, ai i shtyni nxonsat e vet me hi n’barkë e me dalë përpara n’anën tjetër kah Betsaida, sa po ljargohej prej turmës. 46 Kur u lshum me shku njerzt, ai u ngjit n’mal me u lut. 47 Kur u ba mramje, barka u kon n’mes t’detit, e ai vet i vetëm n’tokë. 48 I pa qe po lodheshin tue lundru, se era u kish ra përballë. N’oren e katërt t’natës ai shkoi kah ata tu ecë përmi det, edhe dojke si me kalu pranë tyne. 49 Kur e panë tu ecë përmi det, menun qe osht nji hije, nji far shpirti, edhe fillun me bërtitë. 50 Se krejt e panë edhe u tutën. Po ai menjiherë u foli: “Merrni guxim, une jam, mos u tutni.” 51 Pastaj hypi te ata n’barkë, edhe era u ndal. Ata u mahniten e u habitën shumë. 52 Se s’e kishin kuptu fare çka kish ndodh me bukët, se zemra ju kish met e fortë edhe s’po kuptonin.
53 Masanej, kur kaluen detin, arritën në krahinën e Genesaretit edhe u ndalën aty. 54 Kur zbritën prej barkës, njerzt e njohën menjiherë. 55 Ata vrapuen nëpër krejt atë krahinë edhe nisën me i sjellë t’smutit, tu i çu n’shtrat, te vendi ku dëgjojshin se osht ai. 56 Edhe ku do qe hynte, n’fshat, n’qytet a n’fshata t’hapta, i qitshin t’smutit n’pazar. E po e lypnin me t’madhe veç me ja prek cepin e levritit të tij, edhe krejt ata qe e preknin u bajshin shnosh.