Judas 1

¹ Juda, nji shërbtor i Jezus Krishtit edhe vlla i Jakobit, u shkrun atyne qe Zoti Baba i do edhe i ka ru për Jezus Krishtin.

² Ju uroj shumë ma shumë meshirë, paqe edhe dashni. ³ Vllazni t’dashun, edhe pse kom pas qef me ju shkrun për shpëtimin qe e kemi perbashkët, e kom pa të arsyshme me ju lut me krejt shpirt me u qëndru fort besimit – atij besimi që ju ka dhonë nji herë e mirë të shenjtve. ⁴ Sepse do njerz jonë përzi mes juve tinza – për ta u shkru kaherë se kanë me u gjyku. Ata janë të pabesë, e keqpërdorin meshirën e Zotit tonë për me bo qka t’don qefi i tyne per interesa te veta edhe nuk e njohin si duhet Zotnin tonë të vetëm dhe Pronarin e tij – Jezus Krishtin.

⁵ Edhe pse i dini qito sene, po du me ju përkujtu: Zoti i shpëtoi njerëzit e vet prej Egjiptit, ama ma vonë i shkatërroi ata që nuk i besun. ⁶ Edhe engjujt që s’kanë nejtë aty ku ju takonte me nejt po e kanë lon vendin e tyne, Zoti i ka lidh me zingjir të përjetshëm në terr të thellë deri në ditën e gjykimit. ⁷ Si Sodhoma e Gomorra edhe qytetet përreth tyne – jonë dorëzu në përdhosje edhe lakmi të poshtër. Për qata u denun me zjarr të përjetshëm, për me na mbetë si shembull paralajmrimi per neve. ⁸ Edhe këta njerz bajnë si të shtymë prej andrrave – e përdhosin trupin, s’e rrespektojnë askend edhe e shajnë autoritetin.

⁹ Po shih për shembull krye-engjulli Mikael – kur ka diskutu me djallin për trupin e Moisiut, s’ka pas guxim me i thanë kurgjo keq, veç ka thanë: “Zoti le t’të ndal.” ¹⁰ Ama këta njerz shajnë çkado që s’e kuptojnë – edhe qka e dinë vetëm si kafshët, i shkatërron. ¹¹ Mjerë ata! Kanë ndjek rrugën e Kainit, jonë fut në lakmitë e Bileamit për pare edhe kanë ra si Kore për shkak të kryeneçësisë.

¹² Janë si gur të msheft nëpër darkat e dashnisë – e hanë ushqimin me ju, pa fije turpi, si barinj që ushqejnë veç veten. Janë si re pa ujë, që fryn era e i çon andej e këndej. Si dru pa fryt n’vjesht, dy herë t’vdekshëm e të shkulun. ¹³ Si dallgë t’egra t’detit që shfaqin marrezinë e vet, si yje pa drejtim, për ta osht caktu terri i zi përgjithmonë.

¹⁴ Edhe Enoku, i shtati prej Adamit, ka profetizu për ta: “Kqyre, Zoti po vjen me t’shenjtit e vet shumicë – ¹⁵ Me i gjyku krejt njerzit e me i nxjerrë t’pafaqshëm për krejt veprat e poshtër që i kanë ba e për krejt fjalët që i kanë fol kundra Zotit.”

¹⁶ Kta janë ankuese, gjith tu u qa për hallin e vet, bajnë çkado që ju vjen qefi, i kanë fjalët e mdhaja edhe u lavdrojnë tjerve veç për interes.

¹⁷ Ama ju, vllazni t’dashun, kujtoni qka u kanë thanë apostujt e Zotit tonë Jezus Krishtit. ¹⁸ Ata ju kanë kallxu: “N’kohën e fundit kanë me dal njerz t’ligë që bajnë qka ju don shpirti e nuk e kanë hiq frikë Zotin.” ¹⁹ Janë ata që ndajnë tjerët – janë veç njerz mishorë, pa frymë të shenjtë. ²⁰ Ama ju, vllazni, forcohuni në besimin tuaj të shenjtë – lutu me frymë të shenjtë. ²¹ Rrini n’dashninë e Zotit edhe pritni meshirën e Zotit tonë Jezus Krisht për me fitu jetën e pasosshme. ²² Disa që kanë dyshime – kini meshirë për ta. ²³ Disa tjerë qiteni prej zjarrit e shpëtoni. Edhe për tjerët kini meshirë, po me frikë – urrejeni edhe petkun që osht ndot prej mëkatit.

²⁴ Ai që ka fuqinë me ju ru prej rrximit edhe me ju paraqit pa njollë, me gzim, para lavdisë së vet – ²⁵ Zotit të vetëm, Shpëtimtarit tonë, përmes Jezus Krishtit Zotit tonë, i qoftë lavdia, madhështia, fuqia e autoriteti prej amshimit deri n’amshim. Amin.