Luka 1
1 Shumë veta veç jan marrë me e përgatitë ni shkrim për krejt këto ngjarje, për faktet që na jemi krejt të bindun që janë të sakta. 2 Ata u kanë mbështetë në ato që na i kanë lanë ata që prej fillimit kanë qenë dëshmitarë me sy edhe shpallës të lajmit. 3 Edhe unë vendosa, o Theofil i nderum, me t’i shkru këto fakte me radhë e me logjikë. Unë i kam shku mbrapa krejt prej fillimit me kujdes. 4 Kështu ki me u siguru plotësisht që gjithçka që ta kanë mësu me gojë është e saktë e e besueshme.
5 N’kohën e Herodit, mbretit t’Judesë, ka jetu ni prift me emrin Zakaria, prej grupit t’Abijës. Gruja e tij quhej Elizabeta, edhe ajo ishte prej pasardhësve t’Aaronit. 6 Të dy ishin të drejtë para Zotit, se nuk kishin faj, edhe i zbatonin krejt urdhërat e rregullat e Jehovës. 7 Po s’kishin fëmijë, se Elizabeta s’po mujke me pasë, edhe të dy veç ishin plakë.
8 Nji herë, kur i ra rradha grupit t’Zakarisë me kry shërbimin priftëror para Zotit, 9 sipas zakonit t’priftërinjve, atij i ra me hy n’shenjtërore t’Jehovës me e djegë temjanin. 10 N’at orë kur u ofru temjani, krejt turma e njerëzve jashtë po lutej. 11 Atëherë iu dok Zakarisë engjëlli i Jehovës, tu nejtë n’anën e djathtë t’altarit t’temjanit. 12 Kur e pa Zakaria, u trand e u tut fort. 13 Po engjëlli i tha: “Mos u tut, Zakaria! Lutja jote u ni. Gruja jote Elizabeta ka me ta dhonë ni djalë, edhe ti ka me ia vnu emnin Gjon. 14 Ki me pasë gëzim të madh, ki me u gëzu shumë, edhe shumë njerëz kanë me u gëzu për lindjen e tij. 15 Se ai ka me qenë i madh para Jehovës. S’bon kurrsesi me pi verë, as kurgjo alkool. Qysh para se me lindë, ka me u mbush me Shpirt të Shenjtë. 16 Ka me i kthy shumë prej bijve t’Izraelit te Zoti i tyne, Jehova. 17 Ka me shku përpara Tij me shpirtin e fuqinë e Elisë, me i pajtu zemrat e baballarëve me fëmijët, edhe me i kthy t’padëgjueshmit te mençuria e atyne që janë t’drejtë. Kështu ka me ia përgatitë Jehovës ni popull.”
18 Zakaria e pyeti engjëllin: “Qysh me qenë i sigurt për këtë? Unë jam plak, edhe gruaja jem është në moshë.” 19 Engjëlli iu përgjigj: “Unë jam Gabrieli, që rri afër Zotit. Jam dërgu me fol me ty e me ta pru këtë lajm të mirë. 20 Po pse ti s’u besove fjalëve të mia, që kanë me u bo të vërteta n’kohën e caktume, ti tash s’ki me mujt me fol. Ki me mbetë pa zë deri n’ditën kur ndodhin këto.” 21 Njerëzit po e pritshin Zakarinë, edhe po çuditshin pse po rrin kaq gjatë n’shenjtërore. 22 Kur doli, s’mujti me ju fol. Atëherë e kuptun që n’shenjtërore paska pa diçka të jashtëzakonshme. Ai veç me shenja po u kallxonte, edhe mbeti memec. 23 Kur iu kryn ditët e shërbimit, shkoi n’shpi.
24 Disa ditë masanej, Elizabeta mbeti shtatzanë. Ajo u tërhoq pesë muaj edhe thojke: 25 “Këtë ma ka bo Jehova. M’u ka kthy kah unë e m’ka hjekë turpin para njerëzve.”
26 N’muajin e gjashtë, Zoti e çoj engjëllin Gabriel n’nji qytet t’Galilesë, që quhet Nazaret, 27 te nji vajzë e virgjën, e fejueme me nji burrë që quhej Jozef, prej shpisë së Davidit. Emri i vajzës ishte Maria. 28 Kur engjëlli hyri, i tha: “T’përshëndes, o grue shumë e bekueme. Jehova është me ty.” 29 Maria u trand prej fjalëve të tij, edhe po mendonte qka don me thanë ky përshëndetje. 30 Engjëlli i tha: “Mos u tut, Maria. Zoti t’ka dhonë miratim. 31 Ki me mbetë shtatzanë edhe ki me lindë ni djalë. Emnin ka me ia vnu Jezus. 32 Ai ka me u ba i madh, edhe ka me u qujt Biri i Më të Lartit. Jehova Zot ka me ia dhonë fronin e Davidit, babës së tij. 33 Ka me sundu përgjithmonë mbi shpinë e Jakobit, edhe mbretëria e tij s’ka me marrë fund.”
34 Maria i tha engjëllit: “Qysh ka me ndodhë kjo, kur unë s’kam marrëdhënie me burrë?” 35 Engjëlli iu përgjigj: “Shpirti i Shenjtë ka me ardhë mbi ty, edhe fuqia e Më të Lartit ka me të mbulu. Prandaj ai që lind, ka me qenë i shenjtë, edhe ka me u qujt Biri i Zotit. 36 Edhe kqyre: e afërmja jote, Elizabeta, edhe ajo është shtatzanë me ni djalë, edhe pse është e moshueme. Ajo që thojshin se është shterpë, tash është n’muajin e gjashtë. 37 Se s’ka fjalë të Zotit që s’mundet me u bo e vërtetë.” 38 Maria tha: “Ja ku jam, shërbëtorja e Jehovës. Le të ndodhë me mu qysh the.” Atëherë engjëlli u largu prej saj.
39 N’ato ditë, Maria u nis shpejt për n’malësi, n’nji qytet t’Judesë. 40 Hyri n’shpinë e Zakarisë edhe e përshëndeti Elizabetën. 41 Sa e ni Elizabeta përshëndetjen e Marias, beba n’bark i lëvizi e i këceu, edhe Elizabeta u mbush me Shpirt të Shenjtë. 42 Ajo thirri me za të naltë: “E bekueme je ti mes grave, edhe i bekuem është fëmija që ki me lindë! 43 Qysh po m’bjen kjo nderë, me ardhë te unë nana e Zotit tem? 44 Se ja: n’çastin kur e niva përshëndetjen tane, beba m’këceu n’bark prej gëzimit. 45 E lumja ajo grue që besoi, se kanë me u plotësu krejt qka i është thanë prej Jehovës.”
46 Atëherë Maria tha: “Shpirti jem e madhnon Jehovën, 47 edhe zemra jem po gëzon fort n’Zotin, Shpëtimtarin tem, 48 se Ai e ka pa gjendjen e ulët t’shërbëtores së vet. Qysh prej tash, krejt breznitë kanë me më qujt të lumtun, 49 se i Fuqishmi ka bo punë të mëdha për mu. Emri i Tij është i shenjtë. 50 Mëshira e Tij shkon brez pas brezi për ata që kanë frikë-respekt për Të. 51 Me krahun e vet ka bo vepra të forta, edhe i ka shpërnda ata që n’zemër i kanë mendimet kryeneçe. 52 T’fortit i ka rrëzu prej fronit, e t’ultit i ka ngritë. 53 T’uritmit i ka mbush me të mira, e t’pasunit i ka kthy duarthat. 54 E ka ndihmu shërbëtorin e vet, Izraelin, se e ka kujtu mëshirën e vet, 55 qysh u ka premtu t’parëve tanë, Abrahamit edhe pasardhësve të tij, përgjithmonë.” 56 Maria qëndroi afërsisht tre muaj te ajo, pastaj u kthy n’shpi.
57 Pastaj erdh koha me lindë Elizabeta, edhe ajo lindi ni djalë. 58 Kur komshitë e të afërmit e saj e nijnë sa mëshirë të madhe i paska tregu Jehova, u gëzun bashkë me të. 59 N’ditën e tetë erdhën me e rrethpre fëmijën, edhe dojshin me ia vnu emrin e babës, Zakaria. 60 Po nana e tij tha: “Jo! Ka me u qujt Gjon.” 61 Ata i thanë: “Po asnjani prej të afërmve të tu s’quhet kështu.” 62 Atëherë e pyetën babën me shenja, qysh po don me ia vnu emrin fëmijës. 63 Ai kërkoi nji dërrasë të vogël për shkrim, edhe shkroi: “Emri i tij është Gjon.” Krejt u çuditën. 64 Menjëherë iu çel goja, iu zgjidh gjuha, edhe filloi me fol e me e lavdu Zotin. 65 Krejt lagjja u tut, edhe kjo ngjarje u përhap n’krejt malësinë e Judesë. 66 Krejt ata që e nijnë, po mendonin thellë e po thojshin: “Qka ka me u bo ky fëmijë?” Se dora e Jehovës ishte qartë mbi të.
67 Atëherë baba i tij, Zakaria, u mbush me Shpirt të Shenjtë, edhe tha fjalë profetike: 68 “I lavduem qoftë Jehova, Zoti i Izraelit, se e ka vizitu popullin e vet dhe e ka çliru. 69 Prej shpisë së shërbëtorit të vet Davidit na ka nxjerrë ni Shpëtimtar të fuqishëm, 70 qysh ka fol prej moti përmes profetëve të vet të shenjtë, 71 me na shpëtu prej armiqve tanë e prej dorës së atyne që na urrejnë, 72 me tregu mëshirë ndaj t’parëve tanë, edhe me e kujtu besëlidhjen e vet të shenjtë, 73 betimin që ia ka ba t’parit tonë Abrahamit, 74 që, masi me na shpëtu prej armiqve, me na dhanë privilegjin me i shërby pa frikë, 75 krejt jetën tonë, me besnikëri e drejtësi para Tij. 76 E ti, o fëmijë, ki me u qujt profet i Më të Lartit. Ti ki me shku përpara Jehovës me ia përgatitë rrugët, 77 me ia bo me ditë popullit të Tij që shpëtimi vjen përmes faljes së mëkateve, 78 se Zoti ka dhembshni të madhe për neve. Për shkak t’asaj dhembshnie, drita e mëngjesit prej lart ka me na vizitu, 79 me u dhanë dritë atyne që rrinë n’errësirë e n’hijen e vdekjes, edhe me na udhëheqë n’rrugën e paqes.”
80 Gjoni u rrit e u ba i fortë n’shpirt. Deri sa doli haptas para izraelitëve, ai jetoi n’shkretinë.