Zanafilla 3
⚠️ KUJDES: Ky kapitull osht tu u përkthy. Mundet me pasë gabime. ⚠️
1 Gjarpri ish ma i hollë n’mend se krejt shtazët e egra t’tokës që i kish bo Jehovaj Zoti. Ai i tha grus: „A po valla ka thonë Zoti që s’guxoni me hangër prej asnji druni n’kopsht?“ 2 Gruja iu kthy gjarprit e i tha: „Na mujna me hangër fruta prej drujve t’kopshtit. 3 Veç për frutat e drunit që osht n’midisi t’kopshtit Zoti ka thonë: ‘Mos hani prej atij, as mos e prekni, se keni me dek.’“ 4 Atëherë gjarpri i tha grus: „Jo bre, s’keni me dek. 5 Zoti e din që ditën që hani prej atij druni ka me ju çel syt, edhe keni me u bo si Zoti, se keni me dit qysh osht e mira edhe e keqja.“
6 Gruja e pa që druni i kish frutat e mira për me hangër, i dokshin bukur për sy, edhe iu duk se prej atij druni mundesh me u bo ma e mençme. E mori ca prej frytit t’tij edhe hëngri. Kur erdh edhe burri i saj afër, ia dha edhe atij prej frytit, edhe ai hëngri. 7 Atëherë të dyve ju çelen syt edhe kuptun që ishin t’zhveshun. Prandaj i qepën gjethet e fikut bashkë edhe i bonën përparsa me u mbulu n’bel.
8 Ma vonë njeriu edhe gruaja e tij e ndijnë zërin e Jehovajt Zotit tu ec në kopsht, n’kohën kur fryn nji erë e lehtë. Atëherë u mshefen prej Jehovajt Zotit mes drujve t’kopshtit. 9 Po Jehovaj Zoti e thirri njerin: „Ku je ti?“ 10 Ai tha: „E nijta zërin tand n’kopsht, u tut se jam i zhveshun, edhe u mshefa.“ 11 Ai i tha: „Kush t’ka kallxu që je i zhveshun? A je ka han prej atij druni që t’kom thanë mos me hangër?“ 12 Njeriu tha: „Gruja që ma dhe me nejt me mu, ajo m’ka dhon fruta prej drunit, edhe hëngra.“ 13 Atëherë Jehovaj Zoti e vet grun: „Qka ke bo kshtu?“ Gruja tha: „Gjarpri m’ka mashtru, edhe hëngra.“
14 Atëherë Jehovaj Zoti i tha gjarprit: „Pse e ke bo ket punë, ti je i mallkum ma shumë se krejt kafshët e shpijës edhe ma shumë se krejt shtazët e egra t’tokës. Ka me u zvarrit me bark, edhe pluhur ke me hangër krejt ditët e jetës tande. 15 Unë ka me shti armiqsi mes teje edhe grues, mes farës tande edhe farës së saj. Ai ka me ta shkel kryet, e ti ka me ja kafshu thembrën.“
16 Gruës i tha: „Ka me ta shtu shumë dhimbjen e shtatzanis; me dhimbje të mdhaja ke me i lind fmit. Ka me ta pasë mendjen te burri yt, e ai ka me sundu mbi ty.“
17 Edhe Adamit i tha: „Se i ki ni fjalët e grus edhe ke hangër prej drunit për të cilin t’kom thonë: ‘Mos ha prej tij’, toka për fajin tand osht e mallkume. Tan jetën ke me u lodh tu punu për me hangër prej saj. 18 Ajo ka me nxjerr ferra e gjemba për ty, edhe ti ka me i hangër bimët e fushës. 19 Me djersë t’ballit ke me e hangër bukën, derisa t’kthehesh prap n’tokë, prej ka je marrë. Se pluhur je edhe n’pluhur ke me u kthy.“
20 Masanej Adami grus së vet i vnoi emnin Evë, se ajo u ba nana e krejt atyne që jetojnë. 21 Edhe Jehovaj Zoti i bani Adamit edhe grus së tij rroba t’gjata prej lekure edhe i veshi me to.
22 Pastaj Jehovaj Zoti tha: „Qe, njeriu u bo si njoni prej nesh, se po din t’mirën edhe t’keqen. Veç mos po zgjat dorën tash edhe me marrë fruta prej drunit t’jetës, me hangër edhe me jetu për gjithmonë...“ 23 Prandaj Jehovaj Zoti e nxorri prej kopshtit t’Edenit, që me punu token prej ka ish marrë. 24 Kshtu e qiti njerin jasht, edhe n’anën e lindjes t’kopshtit t’Edenit i vnoi kerubinë edhe nji shpate të ndezun që sillët gjithkah, për me rujt rrugën te druni i jetës.