Marku 4
⚠️ KUJDES: Ky kapitull osht tu u përkthy. Mundet me pasë gabime. ⚠️
1 Nji ditë, kur Jezusi po i msu prap njerzt kah deti, u mblodh te ai nji turmë shumë e madhe. Prandej ai hypi n’nji barkë, u ul aty, pak ma larg prej bregut, e njerzt rrishin tu nejt n’tokë kah bregu. 2 Ai u kallxojke shumë sende me shembuj edhe ju mësonte qeshtu: 3 “Ndigjoni! Doli nji bujk me mbjellë faren. 4 Tu e mbjellë, disa kokrra ranë n’rrugë, erdhën zogjt edhe i hangrën. 5 Do tjera ranë n’ven me gur, ku kish veç pak dhe. Ato mbin shpejt, se s’kishin shum dhe. 6 Po kur u çu dielli nalt, i dogji, edhe u thanë, se s’kishin rrajë. 7 Do kokrra tjera ranë n’ferra, edhe ferrat u rritën bashkë me to edhe i zaptuen, qashtu që s’dhanë kurgjo fryt. 8 Po do tjera ranë n’tokë t’mirë, mbin, u rritën edhe dhanë fryt: disa tridhjetë fish, disa gjashtëdhjetë fish, e disa qind fish.” 9 Pastaj tha: “Kush i ka veshët, le t’ngojn mirë.”
10 Kur ma von mbetën vet, dymdhetë edhe do tjerë qe ishin rreth tij e pyetën për këta shembuj. 11 Ai ju tha: “Ju e keni marrë në dorë sekretin e shenjtë t’Mretnisë së Zotit, po për tjerët jashtë krejt qeto jon veç shembuj. 12 Ata po shikojn, po s’shohin kurgjo. Po nigjojn, po s’e kuptojn kuptimin. Edhe kurr s’kthehen me u pendu, që me ju fal gabimet.” 13 Pastaj ju tha: “Nese s’po e kuptoni as kët shembull, qysh keni me i kuptu tjerët?”
14 Ai bujku që mbjell, po e mbjell fjalën e Zotit. 15 Ata qe jon si rruga, ku u mbjell fjala, jon këta: veç sa e nigjojn fjalën, vjen Shejtani edhe ja u merr fjalën qe u mbjell n’zemër. 16 Ata qe jon si toka me gur, jon po ashtu: kur e nigjojn fjalën, e pranojn me gëzim. 17 Po s’kan rrajë n’ve veti, rrin veç pak. Sa t’ju vin telashe a perndjekje për shkak t’fjalës, menjiherë kthehen mrapa e rrëzohen. 18 Tjerët jon si fara qe u mbjell n’ferra. Kta jon ata qe e nigjojn fjalën, 19 po merzít e ksaj bote, mashtrimi i pasurisë edhe qejfet për plot gjana tjera hyn mrena, e zaptuajn fjalën e Zotit, edhe ajo s’jep fryt. 20 Ata qe jon si toka e mirë jon këta: e nigjojn fjalën e Zotit, e pranojn, edhe japin fryt – disa tridhjetë fish, disa gjashtëdhjetë fish, e disa qind fish.”
21 Pastaj ju tha: “Kur e sjell dikush nji llampë, a e fut nën ni enë a nën shtrat? A s’e qet përmi shandan, me ndrit?” 22 Se s’ka kurgjo t’fsheft qe s’ka me dalë n’drít, as send i mshefun qe s’ka me u zbulu. 23 Kush i ka veshët, le t’ngojn mirë.”
24 Ai ju tha edhe: “Kqyrni mirë qka po nigjoni. Me at masë qe po e matni ju për tjerët, ka me ju u mat edhe juve, madje ka me ju u dhon edhe ma shum. 25 Se atij qe ka, ka me ju dhon edhe ma shum. Po atij qe s’ka, ka me ju merret edhe ajo pak qe e ka.”
26 Pastaj tha: “Me Mretninë e Zotit osht qeshtu: si me nji njeri qe e qet faren n’tokë. 27 Naten fle, ditën çohet, edhe fara mbin e rritet, ai as vet s’din qysh. 28 Toka vet e jep frytin dalngadalë: ma parë dalin fijet, pastaj kalli, e n’fund gruni i plot n’kalli. 29 Kur me u pi gruni, ai menjiherë e merr kosën, se ka ardh koha e korrjes.”
30 Pastaj vazhdoj: “Me çka me e krahasu Mretninë e Zotit? Me çfarë shembulli me ja bo ma t’kuptushme? 31 Ajo i përngjan nji kokrre sinapi. Kur mbillet, ajo osht ma e vogla prej krejt farave n’tokë. 32 Po kur mbillet, mbin e bima rritet e bahet ma e madhe se krejt perimet tjera t’kopshtit, edhe i lëshon degët e mëdhaja, sa zogjt e qiellit munen me u struk n’hijen e saj.”
33 Kur ju kallxonte lajmin e mirë, ai përdorte shumë shembuj t’këtillë, varësisht sa mujshin me kuptu ata qe e nigjojshin. 34 Ai kurr s’ju foli pa shembuj, po kur mbetej veç me nxonsat e vet, ju shpjegonte krejt sendet.
35 Po at ditë, kur u ba mramje, ai ju tha: “Hajde kalojmë n’anën tjetër t’detit.” 36 Ata e lanë turmën, e morën Jezusin n’barkë ashtu si u kon, edhe barkat tjera shkojshin bashkë me ta. 37 Papritmas u çu nji stuhi e madhe, edhe valët po binin n’barkë aq shum sa qe gati u mbush me ujë. 38 Po ai po flinte mrapa n’barkë, mbi nji jastëk. Ata e çuen e i thanë: “Mësus, a s’të intereson qe po mbytemi?” 39 Ai u çu, e qortoj erën, edhe detit i tha: “Qetsohu! Rri urt!” Atëherë era u ndal, edhe u ba nji qetësi e madhe. 40 Pastaj ju tha: “Pse po tuteni qeshtu? A hala s’po keni besim?” 41 Ata i zuni nji frikë e madhe, edhe po i thojshin njeni-tjetrit: “Kush po del me qenë ky? Edhe era edhe deti po e ngjojn.”