Quelltext der Seite Marku 2

{{Textstatus
| Status = Bearbeitung
| Notiz = Bitte prüfen ob die Absätze korrekt sind.
}}
⚠️ KUJDES: Ky kapitull osht tu u përkthy. Mundet me pasë gabime. ⚠️


<sup>1</sup> Mas disa ditësh, ai u kthy prap n’Kapernaum, edhe u perhap fjala që osht n’shpi. <sup>2</sup> Te ajo shpi u mblodhën aq shum njerz, sa qi mo s’kish ven kërkun, as te dera. Jezusi po rrike me ta edhe po ju kallxonte lajmin e mirë. <sup>3</sup> At’her ja prunë nji njeri të paralizum, po e çojshin katër veta. <sup>4</sup> Se prej turmës s’mujshin me e pru drejt te Jezusi. U ngjiten n’kulm, e çelen kulmin përmi venin ku u kon Jezusi, e bon nji vrimë edhe e lëshun posht shtratin ku rrejke ai i paralizumi. <sup>5</sup> Kur e pa Jezusi sa besim kishin ata, i tha atij të paralizumit: “Biri jem, gabimet t’u jon falë.” <sup>6</sup> Aty u konen ulë edhe do mësus t’ligjit, edhe po menojshin me veti n’zemer: <sup>7</sup> “Qysh po guxon ky me fol kshtu? Ky po e shan Zotin. Veç Zoti munet me falë gabimet, kërkush tjetër jo.” <sup>8</sup> Jezusi menjiherë e kuptoj n’veti qka po menojshin ata, edhe ju tha: “Pse po i shtini kto mendime në zemrat e juve? <sup>9</sup> Qysh osht ma lehtë? Me i thanë këtij të paralizumit: ‘Gabimet t’u jon falë’, a me i thanë: ‘Çohu, merre shtratin ton edhe ec’?’ <sup>10</sup> Po veç që me dit ju se Biri i njeriut e ka autoritetin këtu n’tokë me i falë gabimet…” Edhe iu drejtue atij të paralizumit: <sup>11</sup> “Po t’thom ty: çohu, merre shtratin ton edhe shko n’shpi.” <sup>12</sup> Ai menjiherë u çu, e mori shtratin edhe doli para syve t’krejtve. Njerzt u mahniten, e lavduen Zotin edhe thojshin: “Kurr s’kemi pa diqka qeshtu!”

<sup>13</sup> Kur po kaloj prap Jezusi kah deti, u mblodh prap shumë njerz te ai edhe aj nisi me i msu. <sup>14</sup> Tu ecë, e pa Levin, djalin e Alfeut, tu rri n’zyrën e tatimeve. I tha: “Hajde mas meje.” Levi u çu edhe shkoi mas tij. <sup>15</sup> Ma von Jezusi u kon për darkë n’shpin e tij. Shum mbledhsa t’tatimave edhe mëkatar hanin bashkë me Jezusin edhe nxonsat e tij, se shumë prej tyne kishin fillu me shku mas tij. <sup>16</sup> Kur e panë mësusit e ligjit që jon me farisejt, që po rrin me ta n’tavolinë, me mëkatar e me mbledhsa t’tatimave, i thanë nxonsave të tij: “Po qysh po ha ky me mbledhsa t’tatimave e me mëkatar?” <sup>17</sup> Jezusi kur e ndëgjoi, ju tha: “Mjekun s’e lypin ata qe jon shnosh, po ata qe jon smut. Une s’jom ardh me i thirrë t’drejtit, po mëkatarët.”

<sup>18</sup> Nxonsat e Gjonit edhe farisejt bajshin agjërim. Ata erdhën te Jezusi edhe e vetën: “Nxonsat e Gjonit bajn agjërim, edhe nxonsat e farisejve bajn agjërim, veç nxonsat e tu jo. Pse jo?” <sup>19</sup> Jezusi ju tha: “Shokët e dhëndrit a munen me agjëru sa osht dhëndri me ta? Sa e kanë dhëndrin me veti, s’munen me agjëru. <sup>20</sup> Kan me ardh ditë kur dhëndrin ka me ju hiq prej tyne. At’ditë atëherë kan me agjëru. <sup>21</sup> Kurrkush s’e arnën nji levrit t’vjetër [levrit = nji mantel i gjanë, si pallto e gjatë që e veshin njerzt përmi teshave; auf Deutsch ungefähr „Mantel“] me nji copë pëlhure t’re, që s’osht tkurr hala. Se ajo copë e re e çakton ma shumë t’vjetren, edhe plaga bahet ma e madhe. <sup>22</sup> Po as kerkush s’e qet veren e re n’mejshina t’vjetra. Se vera e re i çet n’shpërthim mejshinat, edhe edhe vera derdhet, edhe mejshinat hupen. Veren e re e qesin n’mejshina t’reja.

<sup>23</sup> N’ni sabat, kur po kalojke Jezusi nëpër arat me drith, nxonsat e tij tu ecë fillun me kput kallinjt e drithit. <sup>24</sup> Farisejt i thanë: “Kqyre qka po bajn ata! Po bajn diqka qe s’lejohet n’sabat.” <sup>25</sup> Ai ju tha: “A s’kini lexu kurr qka ka bo Davidi kur ka met ngusht, edhe aj edhe shokt e tij u kon t’uritun? <sup>26</sup> Qysh ka hi n’shpin e Zotit, n’kohën e kryepriftit Abjathar, edhe i ka hangër bukët qe jon ofru përpara Zotit si kurban [kurban = Opfergabe për Zotin; n’Gheg: diqka qe e çon njeriu për Zotin, si dhuratë e shenjtë], edhe u ka dhonë edhe shokve të vet, edhe pse nuk kish drejt kërkush tjetër me i hangër, veç priftat. <sup>27</sup> Pastaj ju tha: “Sabati osht bo për njeriun, jo njeriu për sabatin. <sup>28</sup> Prandej Biri i njeriut osht zot edhe i sabatit.”

{{Querverweise-Metadaten
| v1 = Mat 4:13
| v2 = Jes 61:1; Eph 2:17; Heb 2:3
| v5 = Apg 14:9, 10
| v5 = Jes 53:11; Luk 7:47, 48
| v7 = Joh 10:33; Apg 6:11
| v7 = Jes 43:25
| v8 = Luk 6:8; Joh 2:24, 25; Off 2:23
| v10 = Da 7:13
| v10 = Jes 53:11
| v12 = Mat 9:33; Joh 7:31; 9:32
| v15 = Luk 15:1, 2
| v17 = Jes 61:1; Luk 15:7; 19:10; 1Ti 1:15
| v19 = Mat 22:2; 2Ko 11:2; Off 19:7
| v19 = Joh 3:28, 29
| v20 = Luk 17:22
| v23 = 2Mo 12:16; 5Mo 23:25
| v25 = 1Sa 21:1-6
| v26 = 1Sa 22:20
| v26 = 2Mo 25:30; 3Mo 24:5-9
| v27 = 2Mo 20:9, 10; Hes 20:12
}}