Marku 2: Unterschied zwischen den Versionen
(Update Quver. Mar. 2 1-28) |
(Absatznotiz gelöscht, Absätze OK) |
||
| (7 dazwischenliegende Versionen von 3 Benutzern werden nicht angezeigt) | |||
| Zeile 1: | Zeile 1: | ||
{{Textstatus | {{Textstatus | ||
| Status = | | Status = Bearbeitung | ||
}} | }} | ||
⚠️ KUJDES: Ky kapitull osht tu u përkthy. Mundet me pasë gabime. ⚠️ | ⚠️ KUJDES: Ky kapitull osht tu u përkthy. Mundet me pasë gabime. ⚠️ | ||
<br><br> | |||
<sup>1</sup> Mas disa ditësh, ai u kthy apet në Kapernaum, dhe u perhap fjala që ai osht në shpi. <sup>2</sup> Te ajo shpi u mbledhen kaq shum njerz, sa qi mo nuk kish ven kërkun, as te dera e shpisë. Jezusi po rrike me ta edhe po ju kallxonte lajmin e mirë. <sup>3</sup> At’her ja prunë nji njeri të paralizum, po e çojshin katër veta. <sup>4</sup> Se prej turmës nuk mujshin me e pru drejt te Jezusi. U ngjiten në kulm, e çelen kulmin përmi venin ku u kon Jezusi, e bon nji birë me hij mrena edhe e lëshun posht shtratin ose kaluqin ku nejke ai i paralizumi. <sup>5</sup> Kur e pa Jezusi sa besim kishin ata, i tha atij të paralizumit: “Biri jem, gabimet t’u jon falë.” <sup>6</sup> Aty u konen ulë dhe do mësus të ligjit, edhe po menojshin me veti në zemer: <sup>7</sup> “Qysh po guxon ky me fol kshtu? Ky po e shan Zotin. Veç Zoti munet me falë gabimet, kërkush tjetër jo.” <sup>8</sup> Jezusi menjiherë e kuptoj në veti qka po menojshin ata, dhe ju tha: “Pse po i shtini kto mendime në zemrat e juve? <sup>9</sup> Qysh osht ma lehtë? Me i thanë këtij të paralizumit: ‘Gabimet t’u kan falë’, a me i thanë: ‘Çohu, merre shtratin kauqin ton edhe ec’?’ <sup>10</sup> Po veç që me dit ju se Biri i njeriut e ka autoritetin këtu në tokë me i falë gabimet…” Edhe iu drejtu atij të paralizumit: <sup>11</sup> “Une po të thom ty: çohu, merre shtratin ose kauqin ton edhe shko në shpi.” <sup>12</sup> Ai menjiherë u çu, e mori shtratin edhe doli para syve të krejtve. Njerzt u mahniten habiten, e lavduen Zotin edhe thojshin: “Kurr nuk kemi pa diqka qeshtu!” | |||
<sup>1</sup> Mas disa ditësh, ai u kthy | <br> | ||
<sup>13</sup> Kur po kalonte apet Jezusi kah deti, u mblodhen apet shumë njerz te ai edhe aj nisi me i msu. <sup>14</sup> Tu ecë, e pa Levin, djalin e Alfeut, tu nejt në zyrën ku mblidhen haraet ose taksat. I tha: “Hajde mas meje.” Levi u çu edhe shkoi meniher mas tij. <sup>15</sup> Ma von Jezusi u kon për darkë në shpin e tij. Shum mbledhsa të haraqit taksave edhe mëkatar hanin bashkë me Jezusin edhe nxonsat e tij, se shumë prej tyne kishin fillu me shku mas tij. <sup>16</sup> Kur e panë mësusit e ligjit që jon me farisejt, që po rrin me ta në tavolinë, me mëkatar e me mbledhsa të tatimave ose taksave, i thanë nxonsave të tij: “Po qysh po ha ky me mbledhsat e haqaqit e me mëkatar?” <sup>17</sup> Jezusi kur i ngoj, ju tha: “Mjekun nuk e lypin ata qe jon shnosh, por ata qe jon smut. Une s’jom ardh me i thirrë të drejtit, po mëkatarët.” | |||
<sup>13</sup> Kur po | <br> | ||
<sup>18</sup> Nxonsat e Gjonit edhe farisejt bajshin agjërim ose ninojshin. Ata erdhën te Jezusi edhe e vetën: “Nxonsat e Gjonit bajn agjërim ose ninojn, edhe nxonsat e farisejve bajn agjërim ose ninojn, veç nxonsat e tu jo. Pse jo?” <sup>19</sup> Jezusi ju tha: “Shokët e dhëndrit a munen me agjëru ose ninu sa osht dhëndri me ta? Sa e kanë dhëndrin me veti, nuk munen me agjëru ose ninu. <sup>20</sup> Kan me ardh ditë kur dhëndrin ka me ju hiq prej tyne. At ditë atëherë kan me agjëru ose ninu. <sup>21</sup> Kurrkush s’e harrnon nji tesh mantill të vjetër [levrit = nji mantel i gjanë, si pallto ose mantill të gatë që e veshin njerzt përmi teshave; auf Deutsch ungefähr „Mantel“] me nji copë pëlhure të re, që nuk osht tkurr hala. Se ajo copë e re e çakton ma shumë të vjetren, edhe plaga bahet ma e madhe. <sup>22</sup> Po as kerkush nuk e qet veren e re në enë të vjetra. Se vera e re i çet në shpërthim enën ,edhe vera derdhet, edhe ena prishet e vera hupet. Veren e re e qesin në enë të reja. | |||
<sup>18</sup> Nxonsat e Gjonit edhe farisejt bajshin agjërim. Ata erdhën te Jezusi edhe e vetën: “Nxonsat e Gjonit bajn agjërim, edhe nxonsat e farisejve bajn agjërim, veç nxonsat e tu jo. Pse jo?” <sup>19</sup> Jezusi ju tha: “Shokët e dhëndrit a munen me agjëru sa osht dhëndri me ta? Sa e kanë dhëndrin me veti, | <br> | ||
<sup>23</sup> Në një sabat, kur po kalojke Jezusi nëpër arat me drith, nxonsat e tij tu ecë fillun me kput kallinjt e drithit. <sup>24</sup> Farisejt i thanë: “Kqyre qka po bajn ata! Po bajn diqka qe nuk lejohet në sabat.” <sup>25</sup> Ai ju tha: “A nuk e kini lexu kurr qka ka bo Davidi kur ka met ngusht, edhe aj edhe shokt e tij u kon të unt pa bukë? <sup>26</sup> Qysh ka hi në shpin e Zotit, në vaktin e kryepriftit Abjathar, edhe i ka hangër bukët qe jon ofru përpara Zotit si kurban [kurban = Opfergabe për Zotin; n’Gheg: diqka qe e çon njeriu për Zotin, si dhuratë e shenjtë], edhe u ka dhonë dhe shokve të vet, edhe pse nuk kish drejt kërkush tjeter me i hangër, veç priftave. <sup>27</sup> Masanej ju tha: “Sabati osht bo për njeriun, jo njeriu për sabatin. <sup>28</sup> Përqata Biri i njeriut osht edhe zotni ose zot i sabatit.” | |||
<sup>23</sup> | |||
{{Querverweise-Metadaten | {{Querverweise-Metadaten | ||
Aktuelle Version vom 9. Dezember 2025, 16:26 Uhr
⚠️ KUJDES: Ky kapitull osht tu u përkthy. Mundet me pasë gabime. ⚠️
1 Mas disa ditësh, ai u kthy apet në Kapernaum, dhe u perhap fjala që ai osht në shpi. 2 Te ajo shpi u mbledhen kaq shum njerz, sa qi mo nuk kish ven kërkun, as te dera e shpisë. Jezusi po rrike me ta edhe po ju kallxonte lajmin e mirë. 3 At’her ja prunë nji njeri të paralizum, po e çojshin katër veta. 4 Se prej turmës nuk mujshin me e pru drejt te Jezusi. U ngjiten në kulm, e çelen kulmin përmi venin ku u kon Jezusi, e bon nji birë me hij mrena edhe e lëshun posht shtratin ose kaluqin ku nejke ai i paralizumi. 5 Kur e pa Jezusi sa besim kishin ata, i tha atij të paralizumit: “Biri jem, gabimet t’u jon falë.” 6 Aty u konen ulë dhe do mësus të ligjit, edhe po menojshin me veti në zemer: 7 “Qysh po guxon ky me fol kshtu? Ky po e shan Zotin. Veç Zoti munet me falë gabimet, kërkush tjetër jo.” 8 Jezusi menjiherë e kuptoj në veti qka po menojshin ata, dhe ju tha: “Pse po i shtini kto mendime në zemrat e juve? 9 Qysh osht ma lehtë? Me i thanë këtij të paralizumit: ‘Gabimet t’u kan falë’, a me i thanë: ‘Çohu, merre shtratin kauqin ton edhe ec’?’ 10 Po veç që me dit ju se Biri i njeriut e ka autoritetin këtu në tokë me i falë gabimet…” Edhe iu drejtu atij të paralizumit: 11 “Une po të thom ty: çohu, merre shtratin ose kauqin ton edhe shko në shpi.” 12 Ai menjiherë u çu, e mori shtratin edhe doli para syve të krejtve. Njerzt u mahniten habiten, e lavduen Zotin edhe thojshin: “Kurr nuk kemi pa diqka qeshtu!”
13 Kur po kalonte apet Jezusi kah deti, u mblodhen apet shumë njerz te ai edhe aj nisi me i msu. 14 Tu ecë, e pa Levin, djalin e Alfeut, tu nejt në zyrën ku mblidhen haraet ose taksat. I tha: “Hajde mas meje.” Levi u çu edhe shkoi meniher mas tij. 15 Ma von Jezusi u kon për darkë në shpin e tij. Shum mbledhsa të haraqit taksave edhe mëkatar hanin bashkë me Jezusin edhe nxonsat e tij, se shumë prej tyne kishin fillu me shku mas tij. 16 Kur e panë mësusit e ligjit që jon me farisejt, që po rrin me ta në tavolinë, me mëkatar e me mbledhsa të tatimave ose taksave, i thanë nxonsave të tij: “Po qysh po ha ky me mbledhsat e haqaqit e me mëkatar?” 17 Jezusi kur i ngoj, ju tha: “Mjekun nuk e lypin ata qe jon shnosh, por ata qe jon smut. Une s’jom ardh me i thirrë të drejtit, po mëkatarët.”
18 Nxonsat e Gjonit edhe farisejt bajshin agjërim ose ninojshin. Ata erdhën te Jezusi edhe e vetën: “Nxonsat e Gjonit bajn agjërim ose ninojn, edhe nxonsat e farisejve bajn agjërim ose ninojn, veç nxonsat e tu jo. Pse jo?” 19 Jezusi ju tha: “Shokët e dhëndrit a munen me agjëru ose ninu sa osht dhëndri me ta? Sa e kanë dhëndrin me veti, nuk munen me agjëru ose ninu. 20 Kan me ardh ditë kur dhëndrin ka me ju hiq prej tyne. At ditë atëherë kan me agjëru ose ninu. 21 Kurrkush s’e harrnon nji tesh mantill të vjetër [levrit = nji mantel i gjanë, si pallto ose mantill të gatë që e veshin njerzt përmi teshave; auf Deutsch ungefähr „Mantel“] me nji copë pëlhure të re, që nuk osht tkurr hala. Se ajo copë e re e çakton ma shumë të vjetren, edhe plaga bahet ma e madhe. 22 Po as kerkush nuk e qet veren e re në enë të vjetra. Se vera e re i çet në shpërthim enën ,edhe vera derdhet, edhe ena prishet e vera hupet. Veren e re e qesin në enë të reja.
23 Në një sabat, kur po kalojke Jezusi nëpër arat me drith, nxonsat e tij tu ecë fillun me kput kallinjt e drithit. 24 Farisejt i thanë: “Kqyre qka po bajn ata! Po bajn diqka qe nuk lejohet në sabat.” 25 Ai ju tha: “A nuk e kini lexu kurr qka ka bo Davidi kur ka met ngusht, edhe aj edhe shokt e tij u kon të unt pa bukë? 26 Qysh ka hi në shpin e Zotit, në vaktin e kryepriftit Abjathar, edhe i ka hangër bukët qe jon ofru përpara Zotit si kurban [kurban = Opfergabe për Zotin; n’Gheg: diqka qe e çon njeriu për Zotin, si dhuratë e shenjtë], edhe u ka dhonë dhe shokve të vet, edhe pse nuk kish drejt kërkush tjeter me i hangër, veç priftave. 27 Masanej ju tha: “Sabati osht bo për njeriun, jo njeriu për sabatin. 28 Përqata Biri i njeriut osht edhe zotni ose zot i sabatit.”