Luka 4: Unterschied zwischen den Versionen
(Erst. und Quver. Luk 4 1-44) |
(Initiale Übersetzung) |
||
| (2 dazwischenliegende Versionen von einem anderen Benutzer werden nicht angezeigt) | |||
| Zeile 1: | Zeile 1: | ||
<sup>1</sup> | {{Textstatus | ||
<sup>2</sup> | | Status = KI | ||
<sup>3</sup> | | Notiz = | ||
<sup>4</sup><br> | }} | ||
<sup>5</sup> | ⚠️ KUJDES: Ky kapitull osht tu u përkthy. Mundet me pasë gabime. ⚠️ | ||
<sup>6</sup> | <br><br> | ||
<sup>7</sup> | <sup>1</sup> I mbushun me Shpirt të Shenjtë, Jezusi u largu prej Jordanit. Shpirti e prishi n’shkretinë. <sup>2</sup> 40 ditë rresht, Shpirti po e udhëhiqte atje, edhe djalli po e sprovonte. Jezusi s’hangri kurgjo krejt ato ditë, e n’fund u bo shumë i untë. <sup>3</sup> Djalli i tha: “Nëse je Biri i Zotit, thuji këtij guri me u bo bukë.” <sup>4</sup> Jezusi iu kthy: “Në Shkrime thotë: ‘Njeriu s’jeton veç prej bukës.’” | ||
<sup>8</sup><br> | <br> | ||
<sup>9</sup> | <sup>5</sup> Pastaj djalli e çoi përpjetë dhe n’nji çast ia tregoi krejt mbretëritë e tokës. <sup>6</sup> Djalli i tha: “Po ta jap pushtetin mbi krejt këto mbretëri bashkë me krejt shkëlqimin e tyne. Mu m’është dhanë, edhe unë ia jap kujt të du. <sup>7</sup> Veç nëse më bën nderim e më adhuron, atëherë krejt kanë me qenë t’tujat.” <sup>8</sup> Jezusi i tha: “Në Shkrime thotë: ‘Jehovën, Zotin tand, ke me e adhuru, edhe veç Atij ke me i shërby.’” | ||
<sup>10</sup> | <br> | ||
<sup>11</sup> | <sup>9</sup> Atëherë djalli e çoi n’Jerusalem, e qiti n’cep t’tempullit, edhe i tha: “Nëse je Biri i Zotit, hidhju poshtë, <sup>10</sup> se në Shkrime thotë: ‘Ka me i urdhëru engjëjt e vet për ty, me të rujtë’, <sup>11</sup> edhe: ‘Ka me të bartë n’duar, që mos me e goditë kamën n’gur.’” <sup>12</sup> Jezusi iu përgjigj: “Thotë: ‘Mos e vë në provë Jehovën, Zotin tand.’” <sup>13</sup> Kur djalli i kreu krejt sprovat, u largu prej tij e priti ni rast tjetër ma të përshtatshëm. | ||
<sup>12</sup> | <br> | ||
<sup>13</sup><br> | <sup>14</sup> Pastaj, me fuqinë e Shpirtit, Jezusi u kthy n’Galile. Edhe nëpër krejt atë anë fillun me dalë fjalë të mira për të. <sup>15</sup> Ai filloi me mësu n’sinagoga, edhe krejt e nderojshin. | ||
<sup>14</sup> | <br> | ||
<sup>15</sup><br> | <sup>16</sup> Kur erdh n’Nazaret, aty ku ishte rritë, shkoi si zakon n’sinagogë ditën e sabatit, edhe u çu me lexu. <sup>17</sup> Ia dhanë rrotullën e profetit Isaia. Ai e hapi dhe e gjeti vendin ku shkrunte: <sup>18</sup> “Shpirti i Jehovës është mbi mu, se Ai m’ka zgjedhë e m’ka mirosë me ia pru t’varfnive lajmin e mirë. M’ka çu me shpallë liri për t’burgosunit, edhe me u kallxu t’verbtve që kanë me pa prapë, me i liru t’shtypunit, <sup>19</sup> edhe me shpallë vitin e pëlqimit t’Jehovës.” <sup>20</sup> Pastaj e mbylli rrotullën, ia ktheu shërbëtorit t’sinagogës dhe u ul. Krejt sytë n’sinagogë ishin ngulë te Ai. <sup>21</sup> Edhe u tha: “Sot, kjo pjesë e Shkrimit që e nigut, u plotësu.” | ||
<sup>16</sup> | <br> | ||
<sup>17</sup> | <sup>22</sup> Krejt po flitshin mirë për të dhe po çuditshin për fjalët e mira që po i dilshin prej goje. Po thojshin: “A s’është ky djali i Jozefit?” <sup>23</sup> Ai u tha: “Ju keni me ma përmend patjetër atë fjalën: ‘Doktor, shëroje veten!’ Edhe keni me thonë: ‘Kemi ni çka ka ndodhë n’Kapernaum, baje edhe këtu n’vendin tand.’” <sup>24</sup> Edhe shtoi: “Po ju thom drejt: asnjë profet s’pranohet n’vendin e vet. <sup>25</sup> Po ju thom të vërtetën: n’kohën e Elisë, kur qielli u mbyll tri vjet e gjashtë muaj, edhe ra uri e madhe n’krejt vendin, në Izrael kishte shumë veja, <sup>26</sup> po Elia s’u çu te asnjona prej tyne, veç te nji vejushë n’Zarefat, n’vendin e Sidonit. <sup>27</sup> Edhe n’kohën e profetit Elise, në Izrael kishte shumë lebrozë, po asnjani s’u shëru, veç Naamani, siriani.” <sup>28</sup> Kur i nijnë këto, krejt n’sinagogë u nxehën keq. <sup>29</sup> U çunë, e nxorrën jashtë prej qytetit, e çunë deri n’cep t’kodrës ku ishte ndërtu qyteti, e dojshin me e hudh poshtë kokëposhtë. <sup>30</sup> Po Ai kaloi n’mes t’tyne dhe iku tutje. | ||
<sup>18</sup> | <br> | ||
<sup>19</sup> | <sup>31</sup> Pastaj zbriti n’Kapernaum, qytet i Galilesë, edhe ditën e sabatit po i mësonte njerëzit. <sup>32</sup> Ata u çuditën shumë prej mënyrës qysh po mësonte, se fjala e tij kishte peshë e autoritet. <sup>33</sup> N’sinagogë ishte ni njeri që e kishte nji demon, nji frymë t’keqe. Ai bërtiti me za të naltë: <sup>34</sup> “Hej! Qka ke me neve, Jezus i Nazaretit? A ke ardhë me na zhdukë? Unë e di kush je: i Shenjti i Zotit!” <sup>35</sup> Jezusi i tha rreptë: “Hesht, edhe dil prej tij!” Demoni e rrëzoi njerin n’mes t’tyne dhe doli prej tij, pa i bo dëm. <sup>36</sup> Krejt mbetën të shtangun e po i thojshin njani-tjetrit: “Qfarë fjale është kjo! Me autoritet e me fuqi po i urdhëron frymët e këqija, edhe ato po dalin!” <sup>37</sup> Edhe lajmi për të u përhap gjithkah nëpër krejt atë anë. | ||
<sup>20</sup> | <br> | ||
<sup>21</sup><br> | <sup>38</sup> Pasi doli prej sinagogës, shkoi n’shpinë e Simonit. Vjehrra e Simonit ishte me ethe të forta, edhe i lypën Jezusit me e ndihmu. <sup>39</sup> Ai u përkul mbi të, e qortoi ethen, edhe etha e la. Ajo u çu menjëherë dhe filloi me i shërby. | ||
<sup>22</sup> | <br> | ||
<sup>23</sup> | <sup>40</sup> N’perëndim t’diellit, krejt ata që kishin t’sëmurë me sëmundje të ndryshme i sollën te Ai. Ai ia vuni duart secilit veç e veç dhe i shëroi krejt. <sup>41</sup> Edhe prej shumë vetave dilshin demonë tu bërtitë: “Ti je Biri i Zotit!” Po Ai i ndaloi rreptë me fol, se e dijshin që Ai ishte Krishti. | ||
<sup>24</sup> | <br> | ||
<sup>25</sup> | <sup>42</sup> N’mengjes herët, Ai doli n’nji vend t’vetmuem. Njerëzit fillun me e lypë, edhe kur e gjetën, dojshin mos me e lanë me ik. <sup>43</sup> Po Ai u tha: “M’duhet me e shpallë lajmin e mirë për Mbretërinë e Zotit edhe n’qytete tjera, se për këtë jam dërgu.” <sup>44</sup> Edhe vazhdoi me prediku n’sinagoga t’Judesë. | ||
<sup>26</sup> | |||
<sup>27</sup> | |||
<sup>28</sup> | |||
<sup>29</sup> | |||
<sup>30</sup><br> | |||
<sup>31</sup> | |||
<sup>32</sup> | |||
<sup>33</sup> | |||
<sup>34</sup> | |||
<sup>35</sup> | |||
<sup>36</sup> | |||
<sup>37</sup><br> | |||
<sup>38</sup> | |||
<sup>39</sup><br> | |||
<sup>40</sup> | |||
<sup>41</sup><br> | |||
<sup>42</sup> | |||
<sup>43</sup> | |||
<sup>44</sup> | |||
{{Querverweise-Metadaten | {{Querverweise-Metadaten | ||
Aktuelle Version vom 14. Dezember 2025, 01:12 Uhr
⚠️ KUJDES: Ky kapitull osht tu u përkthy. Mundet me pasë gabime. ⚠️
1 I mbushun me Shpirt të Shenjtë, Jezusi u largu prej Jordanit. Shpirti e prishi n’shkretinë. 2 40 ditë rresht, Shpirti po e udhëhiqte atje, edhe djalli po e sprovonte. Jezusi s’hangri kurgjo krejt ato ditë, e n’fund u bo shumë i untë. 3 Djalli i tha: “Nëse je Biri i Zotit, thuji këtij guri me u bo bukë.” 4 Jezusi iu kthy: “Në Shkrime thotë: ‘Njeriu s’jeton veç prej bukës.’”
5 Pastaj djalli e çoi përpjetë dhe n’nji çast ia tregoi krejt mbretëritë e tokës. 6 Djalli i tha: “Po ta jap pushtetin mbi krejt këto mbretëri bashkë me krejt shkëlqimin e tyne. Mu m’është dhanë, edhe unë ia jap kujt të du. 7 Veç nëse më bën nderim e më adhuron, atëherë krejt kanë me qenë t’tujat.” 8 Jezusi i tha: “Në Shkrime thotë: ‘Jehovën, Zotin tand, ke me e adhuru, edhe veç Atij ke me i shërby.’”
9 Atëherë djalli e çoi n’Jerusalem, e qiti n’cep t’tempullit, edhe i tha: “Nëse je Biri i Zotit, hidhju poshtë, 10 se në Shkrime thotë: ‘Ka me i urdhëru engjëjt e vet për ty, me të rujtë’, 11 edhe: ‘Ka me të bartë n’duar, që mos me e goditë kamën n’gur.’” 12 Jezusi iu përgjigj: “Thotë: ‘Mos e vë në provë Jehovën, Zotin tand.’” 13 Kur djalli i kreu krejt sprovat, u largu prej tij e priti ni rast tjetër ma të përshtatshëm.
14 Pastaj, me fuqinë e Shpirtit, Jezusi u kthy n’Galile. Edhe nëpër krejt atë anë fillun me dalë fjalë të mira për të. 15 Ai filloi me mësu n’sinagoga, edhe krejt e nderojshin.
16 Kur erdh n’Nazaret, aty ku ishte rritë, shkoi si zakon n’sinagogë ditën e sabatit, edhe u çu me lexu. 17 Ia dhanë rrotullën e profetit Isaia. Ai e hapi dhe e gjeti vendin ku shkrunte: 18 “Shpirti i Jehovës është mbi mu, se Ai m’ka zgjedhë e m’ka mirosë me ia pru t’varfnive lajmin e mirë. M’ka çu me shpallë liri për t’burgosunit, edhe me u kallxu t’verbtve që kanë me pa prapë, me i liru t’shtypunit, 19 edhe me shpallë vitin e pëlqimit t’Jehovës.” 20 Pastaj e mbylli rrotullën, ia ktheu shërbëtorit t’sinagogës dhe u ul. Krejt sytë n’sinagogë ishin ngulë te Ai. 21 Edhe u tha: “Sot, kjo pjesë e Shkrimit që e nigut, u plotësu.”
22 Krejt po flitshin mirë për të dhe po çuditshin për fjalët e mira që po i dilshin prej goje. Po thojshin: “A s’është ky djali i Jozefit?” 23 Ai u tha: “Ju keni me ma përmend patjetër atë fjalën: ‘Doktor, shëroje veten!’ Edhe keni me thonë: ‘Kemi ni çka ka ndodhë n’Kapernaum, baje edhe këtu n’vendin tand.’” 24 Edhe shtoi: “Po ju thom drejt: asnjë profet s’pranohet n’vendin e vet. 25 Po ju thom të vërtetën: n’kohën e Elisë, kur qielli u mbyll tri vjet e gjashtë muaj, edhe ra uri e madhe n’krejt vendin, në Izrael kishte shumë veja, 26 po Elia s’u çu te asnjona prej tyne, veç te nji vejushë n’Zarefat, n’vendin e Sidonit. 27 Edhe n’kohën e profetit Elise, në Izrael kishte shumë lebrozë, po asnjani s’u shëru, veç Naamani, siriani.” 28 Kur i nijnë këto, krejt n’sinagogë u nxehën keq. 29 U çunë, e nxorrën jashtë prej qytetit, e çunë deri n’cep t’kodrës ku ishte ndërtu qyteti, e dojshin me e hudh poshtë kokëposhtë. 30 Po Ai kaloi n’mes t’tyne dhe iku tutje.
31 Pastaj zbriti n’Kapernaum, qytet i Galilesë, edhe ditën e sabatit po i mësonte njerëzit. 32 Ata u çuditën shumë prej mënyrës qysh po mësonte, se fjala e tij kishte peshë e autoritet. 33 N’sinagogë ishte ni njeri që e kishte nji demon, nji frymë t’keqe. Ai bërtiti me za të naltë: 34 “Hej! Qka ke me neve, Jezus i Nazaretit? A ke ardhë me na zhdukë? Unë e di kush je: i Shenjti i Zotit!” 35 Jezusi i tha rreptë: “Hesht, edhe dil prej tij!” Demoni e rrëzoi njerin n’mes t’tyne dhe doli prej tij, pa i bo dëm. 36 Krejt mbetën të shtangun e po i thojshin njani-tjetrit: “Qfarë fjale është kjo! Me autoritet e me fuqi po i urdhëron frymët e këqija, edhe ato po dalin!” 37 Edhe lajmi për të u përhap gjithkah nëpër krejt atë anë.
38 Pasi doli prej sinagogës, shkoi n’shpinë e Simonit. Vjehrra e Simonit ishte me ethe të forta, edhe i lypën Jezusit me e ndihmu. 39 Ai u përkul mbi të, e qortoi ethen, edhe etha e la. Ajo u çu menjëherë dhe filloi me i shërby.
40 N’perëndim t’diellit, krejt ata që kishin t’sëmurë me sëmundje të ndryshme i sollën te Ai. Ai ia vuni duart secilit veç e veç dhe i shëroi krejt. 41 Edhe prej shumë vetave dilshin demonë tu bërtitë: “Ti je Biri i Zotit!” Po Ai i ndaloi rreptë me fol, se e dijshin që Ai ishte Krishti.
42 N’mengjes herët, Ai doli n’nji vend t’vetmuem. Njerëzit fillun me e lypë, edhe kur e gjetën, dojshin mos me e lanë me ik. 43 Po Ai u tha: “M’duhet me e shpallë lajmin e mirë për Mbretërinë e Zotit edhe n’qytete tjera, se për këtë jam dërgu.” 44 Edhe vazhdoi me prediku n’sinagoga t’Judesë.