Luka 5: Unterschied zwischen den Versionen
(Status Offen eingefügt) |
(Initiale Übersetzung) |
||
| Zeile 1: | Zeile 1: | ||
{{Textstatus | {{Textstatus | ||
| Status = | | Status = KI | ||
| Notiz = | | Notiz = | ||
}}<br><br> | }} | ||
<sup>1</sup> | ⚠️ KUJDES: Ky kapitull osht tu u përkthy. Mundet me pasë gabime. ⚠️ | ||
<sup>2</sup> | <br><br> | ||
<sup>3</sup> | <sup>1</sup> Nji herë, kur Jezusi ishte te liqeni i Genezaretit, turma u shty rreth tij me e ni fjalën e Zotit. <sup>2</sup> N’breg i pa dy barka. Peshkatarët kishin dalë jashtë dhe po i lani rrjetat. <sup>3</sup> Jezusi hypi n’njërën barkë, n’atë t’Simonit, dhe i tha me dalë pak ma n’ujë. Pastaj u ul dhe i mësoi njerëzit prej barkës. <sup>4</sup> Kur e kryu fjalën, i tha Simonit: “Dil ku është ma thellë dhe hudhni rrjetat me zanë peshk.” <sup>5</sup> Simoni tha: “Mësues, krejt natën u lodhëm e s’zum kurgjo, po veç pse po thu ti, po i hudhi rrjetat.” <sup>6</sup> Kur e banë kështu, zunë aq shumë peshk sa rrjetat fillun me u ça. <sup>7</sup> Atëherë u bonë shenjë shokëve n’barkën tjetër me ardhë me i ndihmu. Erdhën dhe i mbushën të dy barkat, sa gati po fundoseshin. <sup>8</sup> Kur e pa Simoni Pjetri këtë, ra n’gjunjë para Jezusit dhe tha: “Largohu prej meje, Zot, se unë jam njeri me mëkate!” <sup>9</sup> Se ai dhe krejt ata që ishin me të mbetën pa fjalë prej peshkut që kishin zënë. <sup>10</sup> Edhe Jakobi e Gjoni, djemtë e Zebedeut, që ishin ortakë me Simonin, u çuditën njësoj. Po Jezusi i tha Simonit: “Mos u tut. Prej tash ki me kapë njerëz t’gjallë.” <sup>11</sup> Ata i nxorën barkat n’tokë, e lanë krejt çka kishin dhe shkuan mbrapa tij. | ||
<sup>4</sup> | |||
<sup>5</sup> | |||
<sup>6</sup> | |||
<sup>7</sup> | |||
<sup>8</sup> | |||
<sup>9</sup> | |||
<sup>10</sup> | |||
<sup>11</sup> | |||
<br> | <br> | ||
<sup>12</sup> | <sup>12</sup> Nji rast tjetër, kur Jezusi ishte n’njërin prej qyteteve, u shfaq nji njeri i mbulu krejt me lebrozë. Kur e pa Jezusin, ra përdhe dhe e luti: “Zot, nëse veç don, munesh me m’pastru e me m’bo shnosh.” <sup>13</sup> Jezusi e shtriu dorën, e preku dhe tha: “Doj. U bafsh shnosh.” Menjihere lebroza i shkoi. <sup>14</sup> Pastaj Jezusi i tha mos me i kallxu kurrkujt, edhe i tha: “Shko, tregoju priftit, dhe çoje flijimin për pastrimin tand, qysh e ka urdhëru Moisiu, si dëshmi.” <sup>15</sup> Po prapë fjala për të u përhap, edhe shumë njerëz u mblodhën me e ni dhe me u shëru prej sëmundjeve të tyne. <sup>16</sup> Jezusi shpesh u tërhiqte n’vende t’vetmueme me u lut. | ||
<sup>13</sup> | |||
<sup>14</sup> | |||
<sup>15</sup> | |||
<sup>16</sup> | |||
<br> | <br> | ||
<sup>17</sup> | <sup>17</sup> Nji ditë, kur Jezusi po mësonte, ishin ulë aty farisenj edhe mësues të ligjit, që kishin ardhë prej krejt fshatrave t’Galilesë, t’Judesë edhe prej Jerusalemit. Edhe Jehova ia kishte dhanë fuqinë me shëru. <sup>18</sup> Papritmas erdhën do burra tu e pru nji të paralizum n’nji shtroje. Dojshin me e shti mrena te Jezusi e me e qit para tij. <sup>19</sup> Po s’mujtën me hy prej turmës. Atëherë hypën n’çati, hoqën do tjegulla dhe e zbritën të paralizumin me shtroje poshtë, mu n’mes, para Jezusit. <sup>20</sup> Kur Jezusi e pa besimin e tyne, tha: “Mik, mëkatet e tua janë falë.” <sup>21</sup> Shkruesit dhe farisenjt fillun me menu: “Kush asht ky që po fol blasfemi? Kush munet me falë mëkate, përveç Zotit?” <sup>22</sup> Po Jezusi e kuptoi çka po mendojshin dhe u tha: “Pse po mendoni kështu n’zemër? <sup>23</sup> Cila është ma lehtë: me thonë ‘Mëkatet t’u falën’, a ‘Çohu e ec’? <sup>24</sup> Po që me ditë ju që Biri i njeriut ka të drejtë në tokë me falë mëkate…” Atëherë i tha të paralizumit: “Po ta thom: Çohu, merre shtrojën tane, dhe shko n’shpi.” <sup>25</sup> Ai u çu menjëherë para syve të tyne, e mori shtrojën ku kishte nejtë, shkoi n’shpi dhe po e lavdonte Zotin. <sup>26</sup> Krejt mbetën të mahnitun dhe fillun me e lavdru Zotin. Me frikë-respekt thojshin: “Sot pamë diçka të jashtëzakonshme!” | ||
<sup>18</sup> | |||
<sup>19</sup> | |||
<sup>20</sup> | |||
<sup>21</sup> | |||
<sup>22</sup> | |||
<sup>23</sup> | |||
<sup>24</sup> | |||
<sup>25</sup> | |||
<sup>26</sup> | |||
<br> | <br> | ||
<sup>27</sup> | <sup>27</sup> Masanej Jezusi vazhdoi rrugën, e pa nji tagraxhi me emrin Levi tu nejtë te vendi i taksave, dhe i tha: “Eja mbrapa meje!” <sup>28</sup> Levi e la krejt, u çu dhe shkoi mbrapa tij. <sup>29</sup> Pastaj Levi bani n’shpi të vet nji darkë të madhe për Jezusin. Ishin edhe shumë tagraxhinj e tjerë që hanin me ta. <sup>30</sup> Farisenjt dhe shkruesit e tyne u ankuan te nxansat e Jezusit: “Pse po hani e po pini me tagraxhinj e me mëkatarë?” <sup>31</sup> Jezusi u tha: “Doktor nuk u duhet t’shnoshve, po t’sëmurëve. <sup>32</sup> Unë s’kam ardhë me thirr t’drejtit me u pendu, po mëkatarët.” | ||
<sup>28</sup> | |||
<sup>29</sup> | |||
<sup>30</sup> | |||
<sup>31</sup> | |||
<sup>32</sup> | |||
<br> | <br> | ||
<sup>33</sup> | <sup>33</sup> Ata i thanë: “Nxansat e Gjonit agjërojnë shpesh e luten, edhe ata t’farisenjve njësoj, po nxansat e tu hanë e pinë.” <sup>34</sup> Jezusi u tha: “A muneni me i bo shokët e dhëndrit me agjëru, derisa dhëndri është me ta? <sup>35</sup> Po kanë me ardhë ditë kur dhëndri ka me u hjek prej tyne. Atëherë, n’ato ditë, kanë me agjëru.” | ||
<sup>34</sup> | |||
<sup>35</sup> | |||
<br> | <br> | ||
<sup>36</sup> | <sup>36</sup> Pastaj u tregoi edhe nji shembull: “Askush s’pret copë prej rrobës së re me e qepë n’rrobë t’vjetër. Se përndryshe copë e re çahet, edhe s’përshtatet me t’vjetrën. <sup>37</sup> Edhe askush s’qet verë t’re në lëkurë t’vjetër. Se vera e re i plas lëkurat, derdhet, edhe lëkurat prishen. <sup>38</sup> Vera e re duhet me shku n’lëkurë t’re. <sup>39</sup> Edhe ai që ka pi verë t’vjetër, s’do menjëherë të renë, se thotë: ‘E vjetra është ma e mirë.’” | ||
<sup>37</sup> | |||
<sup>38</sup> | |||
<sup>39</sup> | |||
{{Querverweise-Metadaten | {{Querverweise-Metadaten | ||
Aktuelle Version vom 14. Dezember 2025, 01:32 Uhr
⚠️ KUJDES: Ky kapitull osht tu u përkthy. Mundet me pasë gabime. ⚠️
1 Nji herë, kur Jezusi ishte te liqeni i Genezaretit, turma u shty rreth tij me e ni fjalën e Zotit. 2 N’breg i pa dy barka. Peshkatarët kishin dalë jashtë dhe po i lani rrjetat. 3 Jezusi hypi n’njërën barkë, n’atë t’Simonit, dhe i tha me dalë pak ma n’ujë. Pastaj u ul dhe i mësoi njerëzit prej barkës. 4 Kur e kryu fjalën, i tha Simonit: “Dil ku është ma thellë dhe hudhni rrjetat me zanë peshk.” 5 Simoni tha: “Mësues, krejt natën u lodhëm e s’zum kurgjo, po veç pse po thu ti, po i hudhi rrjetat.” 6 Kur e banë kështu, zunë aq shumë peshk sa rrjetat fillun me u ça. 7 Atëherë u bonë shenjë shokëve n’barkën tjetër me ardhë me i ndihmu. Erdhën dhe i mbushën të dy barkat, sa gati po fundoseshin. 8 Kur e pa Simoni Pjetri këtë, ra n’gjunjë para Jezusit dhe tha: “Largohu prej meje, Zot, se unë jam njeri me mëkate!” 9 Se ai dhe krejt ata që ishin me të mbetën pa fjalë prej peshkut që kishin zënë. 10 Edhe Jakobi e Gjoni, djemtë e Zebedeut, që ishin ortakë me Simonin, u çuditën njësoj. Po Jezusi i tha Simonit: “Mos u tut. Prej tash ki me kapë njerëz t’gjallë.” 11 Ata i nxorën barkat n’tokë, e lanë krejt çka kishin dhe shkuan mbrapa tij.
12 Nji rast tjetër, kur Jezusi ishte n’njërin prej qyteteve, u shfaq nji njeri i mbulu krejt me lebrozë. Kur e pa Jezusin, ra përdhe dhe e luti: “Zot, nëse veç don, munesh me m’pastru e me m’bo shnosh.” 13 Jezusi e shtriu dorën, e preku dhe tha: “Doj. U bafsh shnosh.” Menjihere lebroza i shkoi. 14 Pastaj Jezusi i tha mos me i kallxu kurrkujt, edhe i tha: “Shko, tregoju priftit, dhe çoje flijimin për pastrimin tand, qysh e ka urdhëru Moisiu, si dëshmi.” 15 Po prapë fjala për të u përhap, edhe shumë njerëz u mblodhën me e ni dhe me u shëru prej sëmundjeve të tyne. 16 Jezusi shpesh u tërhiqte n’vende t’vetmueme me u lut.
17 Nji ditë, kur Jezusi po mësonte, ishin ulë aty farisenj edhe mësues të ligjit, që kishin ardhë prej krejt fshatrave t’Galilesë, t’Judesë edhe prej Jerusalemit. Edhe Jehova ia kishte dhanë fuqinë me shëru. 18 Papritmas erdhën do burra tu e pru nji të paralizum n’nji shtroje. Dojshin me e shti mrena te Jezusi e me e qit para tij. 19 Po s’mujtën me hy prej turmës. Atëherë hypën n’çati, hoqën do tjegulla dhe e zbritën të paralizumin me shtroje poshtë, mu n’mes, para Jezusit. 20 Kur Jezusi e pa besimin e tyne, tha: “Mik, mëkatet e tua janë falë.” 21 Shkruesit dhe farisenjt fillun me menu: “Kush asht ky që po fol blasfemi? Kush munet me falë mëkate, përveç Zotit?” 22 Po Jezusi e kuptoi çka po mendojshin dhe u tha: “Pse po mendoni kështu n’zemër? 23 Cila është ma lehtë: me thonë ‘Mëkatet t’u falën’, a ‘Çohu e ec’? 24 Po që me ditë ju që Biri i njeriut ka të drejtë në tokë me falë mëkate…” Atëherë i tha të paralizumit: “Po ta thom: Çohu, merre shtrojën tane, dhe shko n’shpi.” 25 Ai u çu menjëherë para syve të tyne, e mori shtrojën ku kishte nejtë, shkoi n’shpi dhe po e lavdonte Zotin. 26 Krejt mbetën të mahnitun dhe fillun me e lavdru Zotin. Me frikë-respekt thojshin: “Sot pamë diçka të jashtëzakonshme!”
27 Masanej Jezusi vazhdoi rrugën, e pa nji tagraxhi me emrin Levi tu nejtë te vendi i taksave, dhe i tha: “Eja mbrapa meje!” 28 Levi e la krejt, u çu dhe shkoi mbrapa tij. 29 Pastaj Levi bani n’shpi të vet nji darkë të madhe për Jezusin. Ishin edhe shumë tagraxhinj e tjerë që hanin me ta. 30 Farisenjt dhe shkruesit e tyne u ankuan te nxansat e Jezusit: “Pse po hani e po pini me tagraxhinj e me mëkatarë?” 31 Jezusi u tha: “Doktor nuk u duhet t’shnoshve, po t’sëmurëve. 32 Unë s’kam ardhë me thirr t’drejtit me u pendu, po mëkatarët.”
33 Ata i thanë: “Nxansat e Gjonit agjërojnë shpesh e luten, edhe ata t’farisenjve njësoj, po nxansat e tu hanë e pinë.” 34 Jezusi u tha: “A muneni me i bo shokët e dhëndrit me agjëru, derisa dhëndri është me ta? 35 Po kanë me ardhë ditë kur dhëndri ka me u hjek prej tyne. Atëherë, n’ato ditë, kanë me agjëru.”
36 Pastaj u tregoi edhe nji shembull: “Askush s’pret copë prej rrobës së re me e qepë n’rrobë t’vjetër. Se përndryshe copë e re çahet, edhe s’përshtatet me t’vjetrën. 37 Edhe askush s’qet verë t’re në lëkurë t’vjetër. Se vera e re i plas lëkurat, derdhet, edhe lëkurat prishen. 38 Vera e re duhet me shku n’lëkurë t’re. 39 Edhe ai që ka pi verë t’vjetër, s’do menjëherë të renë, se thotë: ‘E vjetra është ma e mirë.’”