Luka 7: Unterschied zwischen den Versionen

Aus bibla-popullore.org
Zur Navigation springen Zur Suche springen
(Status Offen eingefügt)
(Initiale Übersetzung)
 
Zeile 1: Zeile 1:
{{Textstatus
{{Textstatus
| Status = Offen
| Status = KI
| Notiz =  
| Notiz =  
}}<br><br>
}}
<sup>1</sup><br>
⚠️ KUJDES: Ky kapitull osht tu u përkthy. Mundet me pasë gabime. ⚠️
<sup>2</sup><br>
<br><br>
<sup>3</sup><br>
<sup>1</sup> Kur e mbaroi krejt çka dojke me u thanë njerëzve, ai shkoi n'Kapẹrnaum. <sup>2</sup> Ni oficer e kish nji skllav që e dojke fort, po ai u smu rand e u afru me vdek. <sup>3</sup> Kur ni për Jezusin, i çoi do pleq të judejve te ai, me i lut me ardh e me ja shëru skllavin. <sup>4</sup> Ata shkun te Jezusi e e lutën me ngulm: „Ai e meriton me ja plotësu lutjen, <sup>5</sup> se e do popullin tonë edhe na e ka ndërtu sinagogën.“ <sup>6</sup> Jezusi u nis me ta. Kur u afrue pak te shpia, i dolën përpara do miq t’oficerit, me i thanë: „Zot, mos u lodh, se s’jom i denjë me hy ti n’çatinë teme. <sup>7</sup> Prandaj as vet s’e pash veten t’denjë me ardh te ti. Veç thu nji fjalë, e shërbëtori jem shërohet. <sup>8</sup> Se edhe unë i nënshtrohem urdhnave, e kom ushtarë nën vete. Kur i thom njanit: ‘Shko!’, ai shkon. Tjetrit: ‘Hajde!’, ai vjen. Edhe skllavit tem: ‘Bane këtë!’, ai e ban.“ <sup>9</sup> Kur e ni Jezusi, u çudit për të. U kthy te turma që po e ndiqte e tha: „Po ju thom, as n’Izrael s’kom gjet besim kaq të fortë.“ <sup>10</sup> Kur ata që e çun fjalën u kthyn n’shpi, e gjetën skllavin t’shëndoshë.
<sup>4</sup><br>
<sup>5</sup><br>
<sup>6</sup><br>
<sup>7</sup><br>
<sup>8</sup><br>
<sup>9</sup><br>
<sup>10</sup><br>
<br>
<br>
<sup>11</sup><br>
<sup>11</sup> Pak ma vonë Jezusi u nis për nji qytet që i thojshin Nạin. Nxansat e tij edhe nji turmë e madhe shkojshin me të. <sup>12</sup> Kur u afrue te dera e qytetit, po nxjerrshin nji t’vdekun, djalin e vetëm t’nanës së vet, e ajo ishte vejushë. Edhe shumë njerëz prej qytetit po e përcjellshin. <sup>13</sup> Kur e pa Zoti, iu dhims shumë e i tha: „Mos kaj ma.“ <sup>14</sup> Ai u afrue, e preki baren, e bartësit u nalën. Pastaj tha: „Djalë i ri, po t’thom: Çohu!“ <sup>15</sup> I vdekuni u çu, u ul, e nisi me fol, e Jezusi ja ktheu nanës së vet. <sup>16</sup> Krejt i kapi frika, e e madhnuan Zotin, e thanë: „Nji profet i madh u çu n’mes tonë“, edhe: „Zoti e ka pa popullin e vet.“ <sup>17</sup> Fjalët për ket punë u shpërndanë n’krejt Judenë e n’krejt ato anë.
<sup>12</sup><br>
<sup>13</sup><br>
<sup>14</sup><br>
<sup>15</sup><br>
<sup>16</sup><br>
<sup>17</sup><br>
<br>
<br>
<sup>18</sup><br>
<sup>18</sup> Gjoni ni prej nxansave t’vet për krejt çka kish ndodh. <sup>19</sup> Ai i thirri dy nxansa e i çoi te Zoti me pyt: „A je ti ai që ka me ardh, a me prit tjetër?“ <sup>20</sup> Kur erdhën te Jezusi, i thanë: „Gjoni Pagëzuesi na çoi te ti. Na tha me të pyt: ‘A je ti ai që ka me ardh, a me prit tjetër?’“ <sup>21</sup> N’at çast Jezusi po shërojke shumë prej sëmundjeve e mundimeve t’randa, po i nxirrke shpirta t’këqij, edhe shumë t’verbërve po ua jepke dritën e syve. <sup>22</sup> Ai u tha: „Shkoni e tregoni Gjonit çka keni pa e çka keni ni: t’verbërt po shohin, t’çalët po ecin, lebrozët po pastrohen, t’shurdhët po ndigjojnë, t’vdekunit po qohen, e t’varfënit po u kumtohet lajmi i mirë. <sup>23</sup> T’lumn osht ai që s’e merr keq prej meje.“
<sup>19</sup><br>
<sup>20</sup><br>
<sup>21</sup><br>
<sup>22</sup><br>
<sup>23</sup><br>
<br>
<br>
<sup>24</sup><br>
<sup>24</sup> Kur të dërguemit e Gjonit shkun, Jezusi nisi me fol për Gjonin para turmës: „Qka keni dal me pa n’shkretin? Nji kallam që e luhat era? <sup>25</sup> Qka keni dal me pa? Nji njeri me rroba t’mira? Ata që veshin t’shtrejta e jetojnë n’luks, i gjen n’shpi të mbretit. <sup>26</sup> Atëher qka keni dal me pa? Nji profet? Po, e po ju thom: keni pa diçka edhe ma shumë se profet. <sup>27</sup> Ky osht ai për të cilin shkrimet thojnë: ‘Po ta çoj të dërguemin tem përpara. Ai ka me ta përgatit rrugën.’ <sup>28</sup> Po ju thom: n’mes njerëzve s’ka dal ma i madh se Gjoni. Po prap, ai që osht ma i vogël n’mbretninë e Zotit osht ma i madh se ai.“ <sup>29</sup> (Kur e ninë ket, krejt njerëzit edhe mbledhësit e taksave thanë që Zoti osht i drejtë, se u pagëzuen prej Gjonit. <sup>30</sup> Po farisenjt e njohësit e ligjit s’e pranuan këshillën që Zoti ua dha, se s’u pagëzuen prej tij.)
<sup>25</sup><br>
<sup>26</sup><br>
<sup>27</sup><br>
<sup>28</sup><br>
<sup>29</sup><br>
<sup>30</sup><br>
<br>
<br>
<sup>31</sup><br>
<sup>31</sup> „Me kon me i krahasu njerëzit e ksaj gjenerate, kuj po i ngjajnë? <sup>32</sup> Po i ngjajnë fëmijve që rrin n’pazar e thirrin njani-tjetrin: ‘Na ju i ramë fyellit, po ju s’kercyet. Na këndum kangë zie, po ju s’kajtët.’ <sup>33</sup> Se erdh Gjoni Pagëzuesi, s’hangri bukë e s’pini verë, e ju thatë: ‘E ka kap demon.’ <sup>34</sup> Erdhi Biri i Njeriut, po han e po pin, e ju thoni: ‘Shikojeni kët! Osht grykës e pijanec, shok i mbledhësve t’taksave e i mëkatarve!’ <sup>35</sup> Po sidoqoftë, mençuria shihet prej punëve të saj.“
<sup>32</sup><br>
<sup>33</sup><br>
<sup>34</sup><br>
<sup>35</sup><br>
<br>
<br>
<sup>36</sup><br>
<sup>36</sup> Nji farise e ftojke Jezusin shpesh me hangër. N’fund Jezusi shkoi te shpia e tij e u ul me hangër. <sup>37</sup> Nji grue që n’qytet njihej si mëkatare, kur e mori vesh që Jezusi ishte mysafir te fariseu, solli nji enë alabastër me vaj erëmirë. <sup>38</sup> Ajo erdh mrapa te kambët e tij e qajke. Ia lagu kambët me lot, e ia fshiu me flok. Pastaj ia puthke kambët me dashni, e ja qiti vajin erëmirë. <sup>39</sup> Fariseu që e kishte ftu e pa, e tha me vete: „Po me kon ky vërtet profet, kish me dit kush osht kjo grue që po e prek, se osht mëkatare.“ <sup>40</sup> Jezusi i tha: „Simon, kom diçka me ta thanë.“ Ai tha: „Thuaje, Mësues.“
<sup>37</sup><br>
<sup>38</sup><br>
<sup>39</sup><br>
<sup>40</sup><br>
<br>
<br>
<sup>41</sup><br>
<sup>41</sup> „Dy burra kishin borxh te nji huadhans. Njani i kish borxh 500 denarë, e tjetri 50. <sup>42</sup> Se s’kishin me i kthy, ai ua fali t’dyve. Cili prej tyne ka me e dasht ma shumë?“ <sup>43</sup> Simoni u përgjigj: „Mendoj ai që i fali ma shumë.“ Jezusi i tha: „Mirë e gjykove.“ <sup>44</sup> Pastaj u kthy kah gruaja e i tha Simonit: „A po e sheh këtë grue? Unë erdha n’shpinë tane, po ti s’më dhe ujë për kambë. Po kjo m’i lagu kambët me lot e m’i fshiu me flok. <sup>45</sup> Ti s’më dhe puthje, po kjo prej se hyra s’u nal me m’i puth kambët. <sup>46</sup> Ti s’më vnoj vaj n’krye, po kjo m’i leu kambët me vaj erëmirë. <sup>47</sup> Prandaj po ta thom: mëkatet e saj, edhe pse jon shumë, i jon fal, se ajo tregoi shumë dashni. Po ai që i falet pak, don pak.“ <sup>48</sup> Pastaj i tha asaj: „Mëkatet e tua t’jan fal.“ <sup>49</sup> Ata tjerët n’sofër fillun me thanë mes veti: „Kush osht ky që po fal edhe mëkate?“ <sup>50</sup> Po ai i tha grus: „Besimi yt t’ka shpëtu. Shko me paqe.“
<sup>42</sup><br>
<sup>43</sup><br>
<sup>44</sup><br>
<sup>45</sup><br>
<sup>46</sup><br>
<sup>47</sup><br>
<sup>48</sup><br>
<sup>49</sup><br>
<sup>50</sup><br>


{{Querverweise-Metadaten
{{Querverweise-Metadaten

Aktuelle Version vom 14. Dezember 2025, 11:03 Uhr


⚠️ KUJDES: Ky kapitull osht tu u përkthy. Mundet me pasë gabime. ⚠️

1 Kur e mbaroi krejt çka dojke me u thanë njerëzve, ai shkoi n'Kapẹrnaum. 2 Ni oficer e kish nji skllav që e dojke fort, po ai u smu rand e u afru me vdek. 3 Kur ni për Jezusin, i çoi do pleq të judejve te ai, me i lut me ardh e me ja shëru skllavin. 4 Ata shkun te Jezusi e e lutën me ngulm: „Ai e meriton me ja plotësu lutjen, 5 se e do popullin tonë edhe na e ka ndërtu sinagogën.“ 6 Jezusi u nis me ta. Kur u afrue pak te shpia, i dolën përpara do miq t’oficerit, me i thanë: „Zot, mos u lodh, se s’jom i denjë me hy ti n’çatinë teme. 7 Prandaj as vet s’e pash veten t’denjë me ardh te ti. Veç thu nji fjalë, e shërbëtori jem shërohet. 8 Se edhe unë i nënshtrohem urdhnave, e kom ushtarë nën vete. Kur i thom njanit: ‘Shko!’, ai shkon. Tjetrit: ‘Hajde!’, ai vjen. Edhe skllavit tem: ‘Bane këtë!’, ai e ban.“ 9 Kur e ni Jezusi, u çudit për të. U kthy te turma që po e ndiqte e tha: „Po ju thom, as n’Izrael s’kom gjet besim kaq të fortë.“ 10 Kur ata që e çun fjalën u kthyn n’shpi, e gjetën skllavin t’shëndoshë.
11 Pak ma vonë Jezusi u nis për nji qytet që i thojshin Nạin. Nxansat e tij edhe nji turmë e madhe shkojshin me të. 12 Kur u afrue te dera e qytetit, po nxjerrshin nji t’vdekun, djalin e vetëm t’nanës së vet, e ajo ishte vejushë. Edhe shumë njerëz prej qytetit po e përcjellshin. 13 Kur e pa Zoti, iu dhims shumë e i tha: „Mos kaj ma.“ 14 Ai u afrue, e preki baren, e bartësit u nalën. Pastaj tha: „Djalë i ri, po t’thom: Çohu!“ 15 I vdekuni u çu, u ul, e nisi me fol, e Jezusi ja ktheu nanës së vet. 16 Krejt i kapi frika, e e madhnuan Zotin, e thanë: „Nji profet i madh u çu n’mes tonë“, edhe: „Zoti e ka pa popullin e vet.“ 17 Fjalët për ket punë u shpërndanë n’krejt Judenë e n’krejt ato anë.
18 Gjoni ni prej nxansave t’vet për krejt çka kish ndodh. 19 Ai i thirri dy nxansa e i çoi te Zoti me pyt: „A je ti ai që ka me ardh, a me prit tjetër?“ 20 Kur erdhën te Jezusi, i thanë: „Gjoni Pagëzuesi na çoi te ti. Na tha me të pyt: ‘A je ti ai që ka me ardh, a me prit tjetër?’“ 21 N’at çast Jezusi po shërojke shumë prej sëmundjeve e mundimeve t’randa, po i nxirrke shpirta t’këqij, edhe shumë t’verbërve po ua jepke dritën e syve. 22 Ai u tha: „Shkoni e tregoni Gjonit çka keni pa e çka keni ni: t’verbërt po shohin, t’çalët po ecin, lebrozët po pastrohen, t’shurdhët po ndigjojnë, t’vdekunit po qohen, e t’varfënit po u kumtohet lajmi i mirë. 23 T’lumn osht ai që s’e merr keq prej meje.“
24 Kur të dërguemit e Gjonit shkun, Jezusi nisi me fol për Gjonin para turmës: „Qka keni dal me pa n’shkretin? Nji kallam që e luhat era? 25 Qka keni dal me pa? Nji njeri me rroba t’mira? Ata që veshin t’shtrejta e jetojnë n’luks, i gjen n’shpi të mbretit. 26 Atëher qka keni dal me pa? Nji profet? Po, e po ju thom: keni pa diçka edhe ma shumë se profet. 27 Ky osht ai për të cilin shkrimet thojnë: ‘Po ta çoj të dërguemin tem përpara. Ai ka me ta përgatit rrugën.’ 28 Po ju thom: n’mes njerëzve s’ka dal ma i madh se Gjoni. Po prap, ai që osht ma i vogël n’mbretninë e Zotit osht ma i madh se ai.“ 29 (Kur e ninë ket, krejt njerëzit edhe mbledhësit e taksave thanë që Zoti osht i drejtë, se u pagëzuen prej Gjonit. 30 Po farisenjt e njohësit e ligjit s’e pranuan këshillën që Zoti ua dha, se s’u pagëzuen prej tij.)
31 „Me kon me i krahasu njerëzit e ksaj gjenerate, kuj po i ngjajnë? 32 Po i ngjajnë fëmijve që rrin n’pazar e thirrin njani-tjetrin: ‘Na ju i ramë fyellit, po ju s’kercyet. Na këndum kangë zie, po ju s’kajtët.’ 33 Se erdh Gjoni Pagëzuesi, s’hangri bukë e s’pini verë, e ju thatë: ‘E ka kap demon.’ 34 Erdhi Biri i Njeriut, po han e po pin, e ju thoni: ‘Shikojeni kët! Osht grykës e pijanec, shok i mbledhësve t’taksave e i mëkatarve!’ 35 Po sidoqoftë, mençuria shihet prej punëve të saj.“
36 Nji farise e ftojke Jezusin shpesh me hangër. N’fund Jezusi shkoi te shpia e tij e u ul me hangër. 37 Nji grue që n’qytet njihej si mëkatare, kur e mori vesh që Jezusi ishte mysafir te fariseu, solli nji enë alabastër me vaj erëmirë. 38 Ajo erdh mrapa te kambët e tij e qajke. Ia lagu kambët me lot, e ia fshiu me flok. Pastaj ia puthke kambët me dashni, e ja qiti vajin erëmirë. 39 Fariseu që e kishte ftu e pa, e tha me vete: „Po me kon ky vërtet profet, kish me dit kush osht kjo grue që po e prek, se osht mëkatare.“ 40 Jezusi i tha: „Simon, kom diçka me ta thanë.“ Ai tha: „Thuaje, Mësues.“
41 „Dy burra kishin borxh te nji huadhans. Njani i kish borxh 500 denarë, e tjetri 50. 42 Se s’kishin me i kthy, ai ua fali t’dyve. Cili prej tyne ka me e dasht ma shumë?“ 43 Simoni u përgjigj: „Mendoj ai që i fali ma shumë.“ Jezusi i tha: „Mirë e gjykove.“ 44 Pastaj u kthy kah gruaja e i tha Simonit: „A po e sheh këtë grue? Unë erdha n’shpinë tane, po ti s’më dhe ujë për kambë. Po kjo m’i lagu kambët me lot e m’i fshiu me flok. 45 Ti s’më dhe puthje, po kjo prej se hyra s’u nal me m’i puth kambët. 46 Ti s’më vnoj vaj n’krye, po kjo m’i leu kambët me vaj erëmirë. 47 Prandaj po ta thom: mëkatet e saj, edhe pse jon shumë, i jon fal, se ajo tregoi shumë dashni. Po ai që i falet pak, don pak.“ 48 Pastaj i tha asaj: „Mëkatet e tua t’jan fal.“ 49 Ata tjerët n’sofër fillun me thanë mes veti: „Kush osht ky që po fal edhe mëkate?“ 50 Po ai i tha grus: „Besimi yt t’ka shpëtu. Shko me paqe.“

Abgerufen von „https://bibla-popullore.org/index.php?title=Luka_7&oldid=955“