Luka 2: Unterschied zwischen den Versionen
(Erst. und Quver. Luk 2 1-52) |
(Initiale KI Übersetzung) |
||
| (2 dazwischenliegende Versionen von einem anderen Benutzer werden nicht angezeigt) | |||
| Zeile 1: | Zeile 1: | ||
<sup>1</sup> | {{Textstatus | ||
<sup>2</sup> | | Status = KI | ||
<sup>3</sup> | | Notiz = | ||
<sup>4</sup> | }} | ||
<sup>5</sup> | ⚠️ KUJDES: Ky kapitull osht tu u përkthy. Mundet me pasë gabime. ⚠️ | ||
<sup>6</sup> | <br><br> | ||
<sup>7</sup><br> | <sup>1</sup> N’ato ditë, Cezari Augusti e nxori urdhnin me u regjistru krejt banorët e perandorisë. <sup>2</sup> (Kjo ishte regjistrimi i parë, kur Kiriniusi ishte guvernator i Sirisë.) <sup>3</sup> Krejt u nisën me u regjistru, secili n’qytetin e vet. <sup>4</sup> Edhe Jozefi u nis prej Nazaretit t’Galilesë e u ngjit n’Jude, n’qytetin e Davidit, që quhet Betlehem, se ishte prej shpisë e fisit t’Davidit. <sup>5</sup> Shkoi bashkë me Marinë me u regjistru. Marinë tash e kishte marrë për grue, qysh ishte premtu, edhe ajo ishte shtatzanë shumë. <sup>6</sup> Sa ishin aty, Marisë i erdh koha me lindë. <sup>7</sup> Ajo e lindi djalin e vet, të parëlindunin, e mbështolli me fasha dhe e qiti n’nji grazhd, se n’vendin ku po rrishin s’kishin vend për ta. | ||
<sup>8</sup> | <br> | ||
<sup>9</sup> | <sup>8</sup> N’ato anë kishin edhe barinj, që rrishin jashtë n’fushë, edhe naten ruajshin kope. <sup>9</sup> Papritmas, para tyne doli engjëlli i Jehovës, edhe lavdia e Jehovës i ndriti rreth e rrotull. Ata u tutën shumë. <sup>10</sup> Po engjëlli u tha: “Mos u tutni! Se ja, po ju sjell ni lajm të mirë, që ka me i gëzu krejt popullin. <sup>11</sup> Sot, n’qytetin e Davidit, ju ka lindë ni Shpëtimtar. Ai është Krishti, Zoti. <sup>12</sup> Kjo ka me qenë shenja për ju: keni me gjetë ni foshnjë t’posalindun, t’mbështjellun me fasha, e t’shtrime n’grazhd.” <sup>13</sup> Menjëherë, me engjëllin u shfaq nji ushtri e madhe qiellore, që po e lavdonte Zotin e po thonte: <sup>14</sup> “Lavdi Zotit nalt në qiej, edhe paqe në tokë mes njerëzve që e kanë pëlqimin e Tij.” | ||
<sup>10</sup> | <br> | ||
<sup>11</sup> | <sup>15</sup> Kur engjëjt u kthyen n’qiell, barinjt i thanë njani-tjetrit: “Hajde, patjetër me shku n’Betlehem me pa qka ka ndodhë, qka na e ka tregu Jehova.” <sup>16</sup> U nisën menjëherë, edhe i gjetën Marinë, Jozefin, edhe foshnjën, tu nejtë n’grazhd. <sup>17</sup> Kur e panë, tregun çka u ishte thanë për këtë fëmijë. <sup>18</sup> Krejt ata që e nijnë, u çuditën prej asaj që thanë barinjt. <sup>19</sup> Po Maria i mbajti krejt këto fjalë mbrenda vetes, edhe po i sillte n’zemër, po mendonte për to. <sup>20</sup> Barinjt u kthyen prapë. Ata po e madhnonin e po e lavdonin Zotin për krejt qka kishin ni e pa. Krejt ishte qysh u ishte thanë. | ||
<sup>12</sup> | <br> | ||
<sup>13</sup> | <sup>21</sup> Mas tetë ditësh, kur erdh koha me e rrethpre fëmijën, ia vunë emnin Jezus, emnin që engjëlli e kishte thanë qysh para se me u ngjizë. | ||
<sup>14</sup><br> | <br> | ||
<sup>15</sup> | <sup>22</sup> Pastaj erdh koha për flijimin e pastrimit, qysh e kërkonte ligji i Moisiut, edhe Maria e Jozefi e çunë Jezusin n’Jerusalem me ia paraqitë Jehovës, <sup>23</sup> qysh shkrun n’ligjin e Jehovës: “Çdo mashkull i parëlindun ka me u qujt i shenjtë për Jehovën.” <sup>24</sup> Edhe e dhanë flijimin, qysh e lyp ligji i Jehovës: “dy turtuj, ose dy pëllumba të ri.” | ||
<sup>16</sup> | <br> | ||
<sup>17</sup> | <sup>25</sup> N’ato ditë, n’Jerusalem ishte ni burrë i drejtë e besimtar, me emrin Simeon. Ai po pritte ngushëllimin për Izraelin, edhe Shpirti i Shenjtë ishte mbi të. <sup>26</sup> Përmes Shpirtit të Shenjtë, Zoti ia kishte kallxu që s’ka me vdekë pa e pa Krishtin e Jehovës. <sup>27</sup> I shtymë prej Shpirtit, ai erdh n’tempull. Kur prindërit e sollën fëmijën Jezus mbrenda, me i bo ato që e kërkonte zakoni i ligjit, <sup>28</sup> Simeoni e mori fëmijën n’krah, e lavdoi Zotin e tha: <sup>29</sup> “Tash, o Zot Sovran, po e liron shërbëtorin tand me shku në paqe, qysh e ki premtu. <sup>30</sup> Se sytë e mi e panë shpëtimin, <sup>31</sup> që Ti e përgatite me u pa prej krejt popujve: <sup>32</sup> ni dritë për me ua qitë n’pah kombeve, edhe lavdi për popullin tand, Izraelin.” <sup>33</sup> Babai e nëna u çuditën me krejt qka po thuheshin për fëmijën. <sup>34</sup> Simeoni i bekoi, edhe i tha Marisë, nanës së tij: “Ky fëmijë është caktu me bo që shumë n’Izrael me ra, e shumë me u çu prapë. Ai ka me qenë shenjë, kundër së cilës kanë me fol. <sup>35</sup> Edhe ty ka me të shpu ni shpatë e gjatë, që me dalë n’pah mendimet e shumë zemrave.” | ||
<sup>18</sup> | <br> | ||
<sup>19</sup> | <sup>36</sup> Aty ishte edhe Ana, bija e Fanuelit, prej fisit Asher, profeteshë, veç n’moshë të shtyme. Mas martesës, kishte jetu shtatë vjet me burrin e saj. <sup>37</sup> Pastaj mbeti vejushë, e tash ishte 84 vjeçe. Ajo kurr s’mungonte n’tempull. Ditë e natë i shërbente Zotit me agjërim e lutje. <sup>38</sup> Pikërisht n’at çast u afru edhe ajo. Filloi me falënderu Zotin, edhe u foli për fëmijën krejt atyne që po pritshin çlirimin e Jerusalemit. | ||
<sup>20</sup><br> | <br> | ||
<sup>21</sup><br> | <sup>39</sup> Kur i krynë krejt, qysh e kërkonte ligji i Jehovës, u kthyen n’Galile, n’qytetin e tyne Nazaret. <sup>40</sup> Fëmija po rritej e po forcohej, po mbushej me mençuri, edhe pëlqimi i Zotit rrinte mbi të. | ||
<sup>22</sup> | <br> | ||
<sup>23</sup> | <sup>41</sup> Prindërit e tij kishin zakon me shku çdo vit n’Jerusalem për festen e Pashkës. <sup>42</sup> Kur Jezusi i bani 12 vjet, u ngjitën atje, qysh ishte zakon për festen. <sup>43</sup> Mas ditëve të festës, kur u nisën për në shpi, Jezusi i ri mbeti n’Jerusalem, e prindërit s’e vërejtën. <sup>44</sup> Ata mendun se është me udhëtarët tjerë, edhe ecën ni ditë rrugë. Pastaj fillun me e lypë mes t’afërmve e t’njofshmve. <sup>45</sup> Kur s’e gjetën, u kthyen n’Jerusalem me e kërku kudo. <sup>46</sup> Mas tri ditësh, më në fund e gjetën n’tempull, tu nejtë në mes të mësuesve, po i nigjonte edhe po i bënte pyetje. <sup>47</sup> Krejt ata që po e nigjonin, po çuditshin për kuptimin e tij edhe për përgjigjet e tij. <sup>48</sup> Kur e panë prindërit, mbetën pa fjalë. Nana e tij i tha: “Bir, pse na e bone këtë? Ja, unë e babai jot të kemi lypë me merak të madh.” <sup>49</sup> Ai u tha: “Pse m’keni lypë? A s’e ditët që unë duhet me qenë n’shpinë e Babës tem?” <sup>50</sup> Po ata s’e kuptun qka po donte me thanë. | ||
<sup>24</sup><br> | <br> | ||
<sup>25</sup> | <sup>51</sup> Pastaj u kthye me ta n’Nazaret, edhe vazhdoi me iu nënshtru atyne. Nana e tij i ruajti krejt këto fjalë n’zemër. <sup>52</sup> Jezusi po rritej n’mençuri e n’shtat, edhe po fitonte gjithnjë e ma shumë pëlqim te Zoti edhe te njerëzit. | ||
<sup>26</sup> | |||
<sup>27</sup> | |||
<sup>28</sup> | |||
<sup>29</sup> | |||
<sup>30</sup> | |||
<sup>31</sup> | |||
<sup>32</sup> | |||
<sup>33</sup> | |||
<sup>34</sup> | |||
<sup>35</sup><br> | |||
<sup>36</sup> | |||
<sup>37</sup> | |||
<sup>38</sup><br> | |||
<sup>39</sup> | |||
<sup>40</sup><br> | |||
<sup>41</sup> | |||
<sup>42</sup> | |||
<sup>43</sup> | |||
<sup>44</sup> | |||
<sup>45</sup> | |||
<sup>46</sup> | |||
<sup>47</sup> | |||
<sup>48</sup> | |||
<sup>49</sup> | |||
<sup>50</sup><br> | |||
<sup>51</sup> | |||
<sup>52</sup> | |||
{{Querverweise-Metadaten | {{Querverweise-Metadaten | ||
Aktuelle Version vom 14. Dezember 2025, 00:47 Uhr
⚠️ KUJDES: Ky kapitull osht tu u përkthy. Mundet me pasë gabime. ⚠️
1 N’ato ditë, Cezari Augusti e nxori urdhnin me u regjistru krejt banorët e perandorisë. 2 (Kjo ishte regjistrimi i parë, kur Kiriniusi ishte guvernator i Sirisë.) 3 Krejt u nisën me u regjistru, secili n’qytetin e vet. 4 Edhe Jozefi u nis prej Nazaretit t’Galilesë e u ngjit n’Jude, n’qytetin e Davidit, që quhet Betlehem, se ishte prej shpisë e fisit t’Davidit. 5 Shkoi bashkë me Marinë me u regjistru. Marinë tash e kishte marrë për grue, qysh ishte premtu, edhe ajo ishte shtatzanë shumë. 6 Sa ishin aty, Marisë i erdh koha me lindë. 7 Ajo e lindi djalin e vet, të parëlindunin, e mbështolli me fasha dhe e qiti n’nji grazhd, se n’vendin ku po rrishin s’kishin vend për ta.
8 N’ato anë kishin edhe barinj, që rrishin jashtë n’fushë, edhe naten ruajshin kope. 9 Papritmas, para tyne doli engjëlli i Jehovës, edhe lavdia e Jehovës i ndriti rreth e rrotull. Ata u tutën shumë. 10 Po engjëlli u tha: “Mos u tutni! Se ja, po ju sjell ni lajm të mirë, që ka me i gëzu krejt popullin. 11 Sot, n’qytetin e Davidit, ju ka lindë ni Shpëtimtar. Ai është Krishti, Zoti. 12 Kjo ka me qenë shenja për ju: keni me gjetë ni foshnjë t’posalindun, t’mbështjellun me fasha, e t’shtrime n’grazhd.” 13 Menjëherë, me engjëllin u shfaq nji ushtri e madhe qiellore, që po e lavdonte Zotin e po thonte: 14 “Lavdi Zotit nalt në qiej, edhe paqe në tokë mes njerëzve që e kanë pëlqimin e Tij.”
15 Kur engjëjt u kthyen n’qiell, barinjt i thanë njani-tjetrit: “Hajde, patjetër me shku n’Betlehem me pa qka ka ndodhë, qka na e ka tregu Jehova.” 16 U nisën menjëherë, edhe i gjetën Marinë, Jozefin, edhe foshnjën, tu nejtë n’grazhd. 17 Kur e panë, tregun çka u ishte thanë për këtë fëmijë. 18 Krejt ata që e nijnë, u çuditën prej asaj që thanë barinjt. 19 Po Maria i mbajti krejt këto fjalë mbrenda vetes, edhe po i sillte n’zemër, po mendonte për to. 20 Barinjt u kthyen prapë. Ata po e madhnonin e po e lavdonin Zotin për krejt qka kishin ni e pa. Krejt ishte qysh u ishte thanë.
21 Mas tetë ditësh, kur erdh koha me e rrethpre fëmijën, ia vunë emnin Jezus, emnin që engjëlli e kishte thanë qysh para se me u ngjizë.
22 Pastaj erdh koha për flijimin e pastrimit, qysh e kërkonte ligji i Moisiut, edhe Maria e Jozefi e çunë Jezusin n’Jerusalem me ia paraqitë Jehovës, 23 qysh shkrun n’ligjin e Jehovës: “Çdo mashkull i parëlindun ka me u qujt i shenjtë për Jehovën.” 24 Edhe e dhanë flijimin, qysh e lyp ligji i Jehovës: “dy turtuj, ose dy pëllumba të ri.”
25 N’ato ditë, n’Jerusalem ishte ni burrë i drejtë e besimtar, me emrin Simeon. Ai po pritte ngushëllimin për Izraelin, edhe Shpirti i Shenjtë ishte mbi të. 26 Përmes Shpirtit të Shenjtë, Zoti ia kishte kallxu që s’ka me vdekë pa e pa Krishtin e Jehovës. 27 I shtymë prej Shpirtit, ai erdh n’tempull. Kur prindërit e sollën fëmijën Jezus mbrenda, me i bo ato që e kërkonte zakoni i ligjit, 28 Simeoni e mori fëmijën n’krah, e lavdoi Zotin e tha: 29 “Tash, o Zot Sovran, po e liron shërbëtorin tand me shku në paqe, qysh e ki premtu. 30 Se sytë e mi e panë shpëtimin, 31 që Ti e përgatite me u pa prej krejt popujve: 32 ni dritë për me ua qitë n’pah kombeve, edhe lavdi për popullin tand, Izraelin.” 33 Babai e nëna u çuditën me krejt qka po thuheshin për fëmijën. 34 Simeoni i bekoi, edhe i tha Marisë, nanës së tij: “Ky fëmijë është caktu me bo që shumë n’Izrael me ra, e shumë me u çu prapë. Ai ka me qenë shenjë, kundër së cilës kanë me fol. 35 Edhe ty ka me të shpu ni shpatë e gjatë, që me dalë n’pah mendimet e shumë zemrave.”
36 Aty ishte edhe Ana, bija e Fanuelit, prej fisit Asher, profeteshë, veç n’moshë të shtyme. Mas martesës, kishte jetu shtatë vjet me burrin e saj. 37 Pastaj mbeti vejushë, e tash ishte 84 vjeçe. Ajo kurr s’mungonte n’tempull. Ditë e natë i shërbente Zotit me agjërim e lutje. 38 Pikërisht n’at çast u afru edhe ajo. Filloi me falënderu Zotin, edhe u foli për fëmijën krejt atyne që po pritshin çlirimin e Jerusalemit.
39 Kur i krynë krejt, qysh e kërkonte ligji i Jehovës, u kthyen n’Galile, n’qytetin e tyne Nazaret. 40 Fëmija po rritej e po forcohej, po mbushej me mençuri, edhe pëlqimi i Zotit rrinte mbi të.
41 Prindërit e tij kishin zakon me shku çdo vit n’Jerusalem për festen e Pashkës. 42 Kur Jezusi i bani 12 vjet, u ngjitën atje, qysh ishte zakon për festen. 43 Mas ditëve të festës, kur u nisën për në shpi, Jezusi i ri mbeti n’Jerusalem, e prindërit s’e vërejtën. 44 Ata mendun se është me udhëtarët tjerë, edhe ecën ni ditë rrugë. Pastaj fillun me e lypë mes t’afërmve e t’njofshmve. 45 Kur s’e gjetën, u kthyen n’Jerusalem me e kërku kudo. 46 Mas tri ditësh, më në fund e gjetën n’tempull, tu nejtë në mes të mësuesve, po i nigjonte edhe po i bënte pyetje. 47 Krejt ata që po e nigjonin, po çuditshin për kuptimin e tij edhe për përgjigjet e tij. 48 Kur e panë prindërit, mbetën pa fjalë. Nana e tij i tha: “Bir, pse na e bone këtë? Ja, unë e babai jot të kemi lypë me merak të madh.” 49 Ai u tha: “Pse m’keni lypë? A s’e ditët që unë duhet me qenë n’shpinë e Babës tem?” 50 Po ata s’e kuptun qka po donte me thanë.
51 Pastaj u kthye me ta n’Nazaret, edhe vazhdoi me iu nënshtru atyne. Nana e tij i ruajti krejt këto fjalë n’zemër. 52 Jezusi po rritej n’mençuri e n’shtat, edhe po fitonte gjithnjë e ma shumë pëlqim te Zoti edhe te njerëzit.