Zanafilla 2

{

 "page_id": "Zanafilla 2",
 "status": "KI",
 "note": "Bitte prüfen ob die Absätze korrekt sind."

}

⚠️ KUJDES: Ky kapitull osht tu u përkthy. Mundet me pasë gabime. ⚠️

¹ Qeshtu u kry puna e krijimit të qiellit havas edhe tokës edhe krejt qka ka nër to. ² Ditën e shtatë Zoti e kish përfundu krejt punën e vet, edhe ne ditën e shtatë nisi me pushu prej krejt punës që e kish bo. ³ Masanej Zoti e bekoi ditën e shtatë edhe e shpalli si të shenjtë, se ne at ditë u pushoj prej krejt punës së krijimit, prej krejt asaj që ja kish nis si qellim me bo.

⁴ Ky osht tregimi ose historia për qiellin havan edhe tokën, kur jon kriju, ditën kur Jehovaj Zoti e ka bo tokën edhe qiellin.

⁵ Ne tokë hala nuk kish dal asnje kaçubë e as bimë te fushës se kishin mbu, se Zoti hala s’kish leshu shi në tokë, edhe nuk ka pas asnje njeri me punu token. ⁶ Veç nji avull u ngrit ose qu prej tokës dhe e ujiste krejt shtresen e jashtme te tokës.

⁷ Atëherë Jehovaj Zoti e formoi njerin prej lloqit te tokës, edhe i fryu ne hunë frymën e jetës, edhe njeriu u bo qenie ose shpirt i gjallë. ⁸ Pastaj Jehovaj Zoti e mjelli nji kopsht në Eden, kah lindja, edhe aty e vnoi njerin që e kish formu ose kriju. ⁹ Jehovaj Zoti bani me dalë prej tokës krejt llojet e drujve, që doken bukur e japin fruta te mira për me hangër si ushqim.Poashtu ne midis te kopshtit e bani Drunin e Jetës dhe drunin e dijes te se mirës e te se keqes.

¹⁰ Prej Edenit dilke nji lum që e ujite kopshtin, e masanej ndahej në katër lumenj. ¹¹ Emni i lumit te par osht Pishon; ai rrethon krejt venin Havilah, ku ka dukat. ¹² Dukati i atij veni osht i mirë; aty ka edhe reçinë bedelium edhe gur oniksi. ¹³ Emni i lumit të dytë osht Gihon; ai e rrethon krejt venin e Kushitit. ¹⁴ Lumi i tretë asht Hidekel ose Tiger, që shkon kah lindja e Asirisë, edhe lumi i katërt asht lumi Eufrat.

¹⁵ Jehovaj Zoti e mori njerin edhe e vnoi me jetu ne kopshtin e Edenit, që me e punu edhe me e rujt. ¹⁶ Jehovaj Zoti ia dha njerit edhe ket urdhnim: “Prej çdo druni ne kopsht mundesh me hangër sa te dush. ¹⁷ Po prej drunit te dijes te se mirës e te se keqes mos ha, se ditën që han prej tij, ke me dek me siguri ose patjetër.”

¹⁸ Masanej Jehovaj Zoti tha: “Nuk osht mirë qe njeriu me nejt vet. Ka me i bo nji ndihmëse nji plotsuse që i pershtatet atij.” ¹⁹ Tash Jehovaj Zoti prej tokës i formoi krejt shtazët e egra te tokës edhe krejt shpezët e havas, edhe i çoi te njeri me pa qysh ka me ju vu emnin kafsheve. Çdo gjallese ja vnoi emnin njeriu, e ai emën i meti ose e kan majt. ²⁰ Njeriu jau vnoi emnat kafshve te shpisë, shpezve te havas dhe shtazve te egra te tokës, po për veti Adami nuk gjeti asnji ndihmëse që i pershtatet atij. ²¹ Atëherë Jehovaj Zoti e shtini burrin në nji gjumë te ranë; sa kur ish tu flejt, i mori nji brinjë edhe e msheli mishin ne at ven apet. ²² Jehovaj Zoti prej asaj brinje që e mori prej burrit e formoi grun dhe e qoj te burri.

²³ Atëher burri tha: “Kjo tash osht asht i ashtit tem, edhe mish i mishit tem. Kjo ka me u thirr Gru, se prej burrit u mor.”

²⁴ Perqata burri ka me e lanë babën e nanën e vet, edhe ka me u lidhë fort me grun e vet, edhe të dy kanë me u bo nji trup ose mish i vetem. ²⁵ Te dy burri dhe gruaja e tij ishin zhvesh cullak krejt, po nuk u vinte marre prej ksaj.