Marku 12
⚠️ KUJDES: Ky kapitull osht tu u përkthy. Mundet me pasë gabime. ⚠️
1 Pastaj filloj me ju fol me shembuj: “Nji njeri mbolli nji vresht, ja vuni rrethojën, bani nji vend ku shtrydhet rrushi edhe ndertoj nji kullë. Masanej e la nën qira te do bujq t’rrushit, edhe u largu n’udhtim t’largët. 2 Kur erdh koha me u marrë fryti, ai çoi nji shërbetor te bujqt, me ja pru pjesën e vet prej frytit t’vreshtit. 3 Po ata e kapën, e rrahën edhe e çuen mrapa duarthat. 4 Ai çoi nji shërbetor tjetër, po ata e goditën n’krye edhe e poshtëruen. 5 Çoi edhe nji tjetër, ate e vranë. Edhe shum tjerë: do i rrahen, do i vranë. 6 N’fund i mbeti veç nji – djali i vet i dashtun. Edhe qet e çoi t’funi, tue thanë me veti: ‘Për djalin tem kanë me pas respekt.’ 7 Po ata bujqit i thanë njeni-tjetrit: ‘Ky osht trashigimtari. Hajde ta mysim na, e trashigimia ka me mbet për neve.’ 8 E kapën, e vranë, edhe e gjujten përjashta prej vreshtit. 9 Qka ka me bo tash zotnia i vreshtit? Ka me ardh, ka me i myt ata bujq t’kqij edhe vreshtin ka me ja dhanë të tjerve. 10 A s’e keni lexu qet pjesë t’Shkrimit: ‘Guri qe e kanë gjujt muratorët, u ba guri kryesor n’cep t’themelit. 11 Qet sen e bani Zoti, edhe kjo po na duket send i madh n’syt ton’?”
12 Ata dojshin me e kap, se e kuptun qe për ta po fliste n’at shembull. Po patën frikë prej turmës, prandaj e lanë edhe u largun.
13 Masanej ata çuen te ai do farisej bashkë me do njerëz t’Herodit, me ja ngreh kurthin me fjalë. 14 Kur erdhën, i thanë: “Mësus, na e dim qe ti po flet drejt. Ty s’të intereson qysh po doken njerzt, se nuk kqyr a po doken t’mdhaj a t’thjesht, po po msion sinqerisht qysh don Zoti me jetu njeriu. A osht e drejt me pagu taksë per kreun, per Cezarin, a jo? 15 A me pagu, a mos me pagu?” Po ai e kuptoj dyftyrësin e tyne edhe ju tha: “Pse po m’shtini n’provë? Ma sillni nji denar me e pa.” 16 Ata ja çun. Ai i pyeti: “I kujt osht ky portret e kjo shkrim ktuhit?” Ata i thanë: “I Cezarit.” 17 Atëherë Jezusi ju tha: “Jani Cezarit çka i takon Cezarit, edhe Zotit qka i takon Zotit.” Edhe ata metën pa fjalë.
18 I erdhën edhe saducet, qe thojnë se s’ka ringjallje, edhe e pyetën: 19 “Mësus, Moisiu na ka shkrue: nese vdes dikush e len gruen pa fmi, vllai i tij duhet me e marr at grue, me ja rrit pasardhës t’vllait. 20 Jon kon shtatë vllazën. I pari u martu, po vdiq pa lan fmij. 21 Atëherë e mori i dyti, po edhe ai vdiq pa lan fmij, edhè i treti qashtu. 22 Kështu krejt shtatë nuk lanë pasardhës. N’fund vdiq edhe gruaja. 23 Tashti, n’ringjallje, kur t’çohen prej t’vdekunve, e kujt grue ka me qenë ajo? Se krejt shtatë e patën grue.” 24 Jezusi ju tha: “Po gaboni keq, se as Shkrimet s’i njihni as fuqinë e Zotit. 25 Se kur t’çohen njerzt prej t’vdekunve, burrat s’martohen, as grat s’i martojnë, po jon si engjujt n’qiell. 26 E për ringjalljen e t’vdekunve, a s’e keni lexu, te Moisiu, te tregimi për ferrën qe digjej, qysh i ka thanë Zoti: ‘Une jam Zoti i Abrahimit, Zoti i Isakut edhe Zoti i Jakovit’? 27 Ai nuk osht Zoti i t’vdekunve, po i t’gjallve. Ju po gaboni shum rand.”
28 Nji mësues i ligjit erdh aty, i ndëgjoi tu debatu, edhe e pa se Jezusi u dha përgjegje t’mirë. E pyeti: “Cili urdhën osht ma i madhi prej krejt?” 29 Jezusi u përgjegj: “Ma i pari osht ky: ‘Ndigjo, Izrael: Zoti, Perendia jon, osht veç njo. 30 Duje Zotin, Perendinë tonde, me krejt zemrën, me krejt shpirtin, me krejt mendjen edhe me krejt fuqinë tande.’ 31 I dyti osht ky: ‘Duje t’afërmin tan si veten.’ S’ka urdhën tjetër ma t’madh se këta të dy.” 32 Mësuesi i ligjit i tha: “Mirë, Mësus, e the drejt: Ai osht veç njo, s’ka tjetër pos tij. 33 Me e dasht Atë me krejt zemër, me krejt mendje, me krejt fuqi, edhe me e dasht t’afërmin si veten, kjo vlen ma shum se krejt fliit e djeguna edhe flit tjera.” 34 Kur Jezusi e pa qe u përgjegj mençur, i tha: “S’je larg prej Mretnisë së Zotit.” Mas ksaj, askush ma s’guxojke me i shtu pytje.
35 Jezusi tu msu prap n’tempull tha: “Qysh po thojnë mësusit e ligjit se Krishti osht biri i Davidit? 36 Se vet Davidi, i frymzun prej Shpirtit t’Shenjtë, ka thanë: ‘Zoti i ka thanë Zotnis tem: “Ulu n’anën teme t’djathtë, deri sa me t’i vu armiqt e tu nën kamë.”’ 37 Vet Davidi po e quen ‘Zotni’. Qysh po del me qenë ai djali i tij?”
Turma e madhe po e ndëgjonte me qef. 38 Ai vazhdoj me ju msu: “Rujuni prej mësusve t’ligjit, qe ju pelqen me shetitë me rroba t’gjata edhe me u përshëndet n’pazar, 39 me nejt n’vend t’parë n’sinagogë edhe n’vendet ma t’mira n’darka. 40 Ata u hanë pasunin grave t’mbetuna pa burrë edhe masnej luten gjatë veç sa me u dok para tjerve. Për ta ka me kon denim ma i rand.”
41 Jezusi u ul përball arkave ku hidheshin paret për tempull, edhe po shikonte qysh po qesin njerzt pare n’to. Shum t’pasun po qitshin shuma t’mdhaja. 42 Erdhi edhe nji grue e ve e varfën edhe qiti dy monedha shumë t’vogla, sa nji qindarkë. 43 Atëherë i thirri nxonsat e vet edhe ju tha: “Po ju thom t’vertetën: kjo e veja e varfën ka qit ma shum se krejt tjerët bashkë. 44 Se krejt tjerët qiten prej asaj qe ju tepron, po ajo, prej varforisë së vet, qiti krejt qka kish, krejt çka i duhej për me jetu.”