Luka 6
⚠️ KUJDES: Ky kapitull osht tu u përkthy. Mundet me pasë gabime. ⚠️
1 N’ni Sabat ai po kalojke n’për arat e grunit, e nxansat e tij i këputshin kallinj, i fërkojshin me duar, e i hajnë kokrrat. 2 Atëher disa farisenj thanë: „Pse po bani diçka që n’Sabat osht e ndalume?“ 3 Jezusi u kthy: „A s’e keni lexu kurr çka bani Davidi, kur ai e burrat e tij u untën? 4 Ai hyni n’shpinë e Zotit, i mori bukët e paraqituna, i hangri, e u dha edhe shokve të vet, edhe pse atë bukë s’guxon me e hangër askush veç priftat.“ 5 Pastaj u tha: „Biri i Njeriut osht Zot mbi Sabatin.“
6 N’ni Sabat tjetër ai hyni n’sinagogë e nisi me msu. Aty ish nji burrë, dora e djathtë i kish tharrë. 7 Shkrimtarët e farisenjt po e vëzhgojshin a ka me shëru n’Sabat, se dojshin me gjet arsye me e padit. 8 Po ai e kuptoj qka po mendojshin, e i tha atij burrit me dorë t’tharrë: „Çohu e dil n’mes.“ Ai u çu e doli. 9 Atëher Jezusi u tha: „Po ju pys: n’Sabat çka lejohet? Me bo t’mirë a me bo t’keq? Me shpetu nji jetë a me e hup?“ 10 I kqyri krejt rreth e rrotull, e i tha: „Zgjate dorën.“ Ai e zgjati, e dora iu kthy prap si ma parë. 11 Ata u mushën me inat të madh, e u këshillun mes veti çka me bo kundër Jezusit.
12 Nji ditë ai u ngjit n’ni mal me u lut, e krejt natën e kaloj tu u lut Zotit. 13 Kur u bo ditë, i thirri nxansat e vet, e prej tyne i zgjodhi dymbëdhjet, që i thirri edhe apostuj. 14 Simonin, që e thirri edhe Pjetër, edhe Andrean, vllanë e tij, Jakobin, Gjonin, Filipin, Bartolomeun, 15 Mateun, Thoman, Jakobin djalin e Alfeut, Simonin që e thirrshin „I Zelli“, 16 Judën djalin e Jakobit, edhe Judën Iskariotin, që u bo tradhtar.
17 Pastaj zbriti me ta poshtë e erdh n’ni ven t’rrafshët. Aty u mledhën shumë nxansa t’tij, edhe nji turmë e madhe njerëzish prej krejt Judesë, prej Jerusalemit, edhe prej viseve bregdetare të Tirit e Sidonit. Ata kishin ardh me e ni, edhe me u shëru prej sëmundjeve të veta. 18 Edhe ata që i mundojshin shpirta t’këqij u shërun. 19 Krejt njerzt dojshin me e prek Jezusin, se prej tij dilke fuqi e i shërojke krejt.
20 Ai i ngriti sytë, i kqyri nxansat e vet, e tha: „T’lumn jeni ju që jeni t’varfën, se mbretnia e Zotit osht e juaja.
21 T’lumn jeni ju që tash jeni t’unt, se keni me u ngi.
T’lumn jeni ju që tash po qani, se keni me qesh.
22 T’lumn jeni kur njerzt ju urrejn për shkak t’Birit t’Njeriut, ju qesin anash, ju shajn, e e nxjerrin emnin tuaj n’berllog. 23 Gëzohuni at ditë e hidhni valle, se shpërblimi juaj n’qiell osht i madh, se qashtu i kanë trajtu edhe t’parët e tyne pejgamberët.
24 Po mjerë ju t’pasun, se ju veç e keni marr ngushëllimin tuaj t’plotë.
25 Mjerë ju që tash jeni t’ngopun, se keni me u unt.
Mjerë ju që tash po qeshni, se keni me u mërzit e me kajt.
26 Mjerë kur krejt njerzt flasin mirë për ju, se qashtu t’parët e tyne i kanë trajtu profetat e rrejshem.
27 Po unë po ju thom juve që po m’ndigjoni: Mos u nalni kurr me i dasht armiqtë tuaj, boni mirë atyne që ju urrejn. 28 Bekoni ata që ju mallkojn, e lutuni për ata që ju fyejn. 29 Nëse dikush t’ra n’ni faqe, ktheja edhe tjetren; edhe nëse dikush ta merr petkun e jashtëm, mos ja ndalo as teshën e mbrendshme. 30 Jepi kujtdo që t’lyp, edhe nëse dikush t’i merr sendet e tua, mos i kërko mbrapsht.
31 Silluni me tjerët qysh doni me u sill ata me ju.
32 Nëse i doni veç ata që ju donë juve, qka ka aty me u lavdru? Edhe mëkatarët i donë ata që i duan. 33 Edhe nëse boni mirë veç atyne që ju bojnë mirë, qka ka aty me u lavdru? Edhe mëkatarët e bojnë qashtu. 34 Edhe nëse jepni hua veç atyne prej kujt pritni me ju kthy, qka ka aty me u lavdru? Edhe mëkatarët u japin hua mëkatarve, veç për me marrë po aq mbrapsht. 35 Po ju, mos u nalni me i dasht armiqtë, boni mirë, jepni hua pa prit kurgjo mbrapsht. Atëher shpërblimi juaj ka me kon i madh, e keni me kon bij t’Më të Naltit, se ai osht i mirë me ata që jon mosmirënjohës e t’këqij. 36 Vazhdoni me pas mëshirë, qysh Baba juaj ka mëshirë.
37 Edhe mos gjykoni tjerët, e s’ka me ju gjyku kush. Mos i dënoni tjerët, e s’keni me u dënu. Fali, e ju falet. 38 Bani zakon me dhanë, e keni me marrë. Keni me ju dhan masë t’madhe, t’ngjeshun, t’shkunde, plot e tepru, e ka me ju derdh n’prehen. Se me at masë që matni ju, ashtu ka me ju mat edhe juve.“
39 Pastaj u foli me shembuj: „A munet i verberi me e udhëheq i verbërin? A s’kan me ra t’dy n’ni gropë?“ 40 Nxansi s’osht ma nalt se msuesi, po kush osht i msu mirë ka me u bo si msuesi i vet. 41 Pse po e sheh therrzën n’sy t’vllaut tand, e s’po e sheh trarin n’syn tand? 42 Qysh munesh me i thanë vllaut: ‘Hajde, vlla, ta hjeki therrzën prej syrit tand’, kur ti vet e ki trarin n’syn tand? Dyftyr, hjek ma parë trarin prej syrit tand, masanej e sheh qartë e ja hjek therrzën prej syrit t’vllaut.
43 Nuk ka dru t’mirë që jep fryt t’keq, e as dru t’keq që jep fryt t’mirë. 44 Çdo dru njihet prej frytit t’vet. Prej gjembave s’merr fiq, e prej ferrave s’merr rrush. 45 Njeriu i mirë nxjerr t’mirë prej thesarit t’mirë t’zemerës së vet, po njeriu i keq nxjerr t’keq prej thesarit t’keq. Se qka ka zemra plot, at e flet goja.
46 Pse po m’thirrni: ‘Zot, Zot’, e s’po bani qka po ju thom? 47 Kushdo që vjen te unë, i nin fjalët e mia, edhe jeton sipas tyne, po ju kallxoj kuj i ngjan. 48 I ngjan nji njeriut që ndërtoi shpi: hapi thellë, e vnoi themelin n’shkamb. Kur erdh përmbytja, uji e rrahi shpinë, po s’mujti me e luhat, se u kon e ndërtume mirë. 49 Po ai që i nin fjalët e s’bon kurgjo, i ngjan nji njeriut që ndërtoi shpi pa themel. Uji e rrahi, e ajo ra menjëherë. Shkatrrimi i saj u kon i tmerrshëm.“