1. Korintasve 13

¹ Qofse un foli me njerez edhe me gjuhen e engjellit, po s’kam dashni, jam ni zhurme e rron ose jom bo si ni def qe i bje (n’vesh). ² Edhe qofse e kom aftesine me profetizu edhe qofse i di te shenjtat e mshefta edhe i di shume sene edhe m‘u kone besimi jem kaq i madh qe muj malet m’i pakercy ama une s’kam dashni tani jom kurgjo. ³ Edhe qofse i japi krejt pasurin teme qe t’jereve mi jap me honger edhe qofse trupin tem e japi per me marre lavdi, po s’kam dashni , ather osht badihava.
⁴ Dashnia osht e durushme edhe e mire. Dashnia nuk osht xheloze. Nuk lavdohet edhe nuk fryhet, ⁵ nuk sjellet me nje sjelle jo te mire, nuk i njek interesat e veta, nuk e lejon me provoku. Nuk e paramendon t’keqen. ⁶ Nuk gzohet per padrejtsit, por gzohet per drejtsine. ⁷ I duron krejt, beson krejt, shpreson krejt, i perballon krejt.
⁸ Dashnia kurr nuk nalet. Por aftesite e profetizimit qe i keni, kane me ju marr, gjuha kan mu nal edhe ditunia ka mu hek. ⁹ Se na dimë pak edhe profetizojm pak. ¹⁰ Por qofse vjen aja e plota, kane mu hek edhe ato pak qe jon kon. ¹¹ Kur jom kone ni thmi kom fol sikur ni thmi, kom menu sikur ni thmi edhe kom arsyetu si ni thmi. E tash jom bo ni burr edhe i kom lon senat e thmive. ¹² Tash i shohim disa senat e trumbullta sikur me ni pasqyre e metalit, masanej kane mu kone ftyr per ftyre. Tash e di pak, ama masanej kom me dit saktsisht, sikur mu qysh me ka njoft zoti. ¹³ Ne fund mesin tre sene: Besimi, shpresa, Dashnia. Por ma e madhja prej tynve osht dashnia.